Πολλοί χριστιανοί έχουν ξεχάσει σήμερα τη Βιβλική έννοια του θανάτου και της θνητότητος και θεωρούν το θάνατο μάλλον σαν μία απελευθέρωση, μία απελευθερωση της αθάνατης ψυχής από τη φυλακή του σώματος. Διαδεδομένη σε ευρεία έκταση η έννοια αυτή είναι τελείως ξένη προς τις άγιες Γραφές. Στην πραγματικότητα, η αντίληψη αυτή είναι ελληνική, ειδωλολατρική. Ο θάνατος δεν είναι μια απελευθέρωση, μια απαλλαγή, είναι αντίθετα, καταστροφή. «Ο θάνατος είναι στ' αλήθεια ένα μυστήριο, η ψυχή αποκόβεται, αποχωρίζεται από το σώμα, χωρίζεται από τη Θείω θελήματι φυσική της σύνθεση και σύνδεση. Γιατί παραδοθήκαμε στη φθορά και παντρευτήκαμε το θάνατο», άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Ο νεκρός άνθρωπος δεν είναι πλέον άνθρωπος. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ένα ασώματο πνεύμα. Το σώμα και το πνεύμα είναι συνδεδεμένα,«σύζυγα», και ο χωρισμός τους είναι η αποσύνθεση του ανθρωπίνου «είναι». Μία άσαρκη ψυχή δεν είναι τίποτ' αλλο από ένα πνεύμα. Πάλι ένα σώμα άψυχο δεν είναι παρά σάρκες. Ο θάνατος του ανθρώπου δεν ανήκει στη Θεία τάξη της Δημιουργίας. Δεν είναι ούτε φυσικό ούτε κανονικό για τον άνθρωπο το να πεθάνει. Η θνητότητα του ανθρώπου είναι το στίγμα, ή τα «οψώνια» της αμαρτίας (Ρωμ. 6,23).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου