Νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου Οικουμενιστικά Λεχθέντα και πραχθέντα (Μέρος 2ον)

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Ἀποκλειστικά γιά τό Katanixi.gr

Θεσσαλονίκη, 10 Ἰουνίου 2019

1) 14-4-2016 «Ἀνεξάρτητα ἀπό τά δόγματα, στήν ἴδια ἀγάπη πιστεύουμε, στόν ἴδιο Χριστό πιστεύουμε».
«Ἀνεξάρτητα ἀπό τά δόγματα, στήν ἴδια ἀγάπη πιστεύουμε, στόν ἴδιο Χριστό πιστεύουμε». Αὐτό σημείωσε μεταξύ ἄλλων ὁ Μητροπολίτης Προύσης Ἐλπιδοφόρος, πού μίλησε στό Πρῶτο Πρόγραμμα «γιά την κοινή παρουσία, στή Λέσβο τῶν δύο κορυφαίων ἡγετῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμο«.
Ἀπομαγνητοφωνημένα ἀποσπάσματα
Δημοσιογρ.: Ποιό εἶναι τὸ μήνυμα, ποὺ θὰ σταλεῖ ἀπ’ αὐτὴν τὴν κοινὴ παρουσία τῶν προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν;
Μητροπ. Προύσης:… Ἡ συνάντηση αὐτὴ ἔχει τριπλὸ σκοπό. Κατ’ ἀρχὴν ἀπευθύνεται στοὺς ἴδιους τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θαλασσοπνίγονται…, ὅσοι κατάφεραν καὶ γλύτωσαν ἀπὸ τὸ λεπίδι τοῦ πολέμου…, σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους κατ’ ἀρχὴν ἀπευθύνεται αὐτὴ ἡ συνάντηση να τοὺς καλωσορίσει, νὰ τοὺς ἀγκαλιάσει, νὰ τοὺς δείξει συμπαράσταση γιατὶ εἶναι καθαρὰ ἕνα ἀνθρώπινο θέμα κατ’ ἀρχήν…
Τὸ πρῶτο μήνυμα εἶναι χριστιανικό, εἴμαστε χριστιανοί, εἴτε εἴμαστε Καθολικοί, εἴτε Ὀρθόδοξοι… Καὶ τὸ μήνυμα τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ ἴδιο, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ Δόγματα …στὴν ἴδια ἀγάπη πιστεύουμε, στὸν ἴδιο Χριστὸ πιστεύουμε… ἡ διδασκαλία τῆς ἀγάπης εἶναι κοινὴ καὶ γιὰ τοὺς δυο μας.
Ὁ δεύτερος ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς συνάντησης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἑλληνικὸς λαός. … Ὅμως, αὐτὴ ἡ ἀγάπη καὶ ὁ ἡρωϊσμὸς, ποὺ ἐπιδεικνύει ὁ Ἑλληνικὸς λαός, … οἱ ἀντοχὲς ἔχουν φτάσει στὰ ὅρια. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἔδειξαν τόσο ἡρωϊσμό, πρέπει νὰ αἰσθανθοῦν ὅτι κάποιος τὸ ἐκτιμάει αὐτὸ ποὺ κάνουν, ὅτι κάποιος τὸ βλέπει. Αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο μήνυμα, ποὺ θέλουν νὰ δώσουν οἱ πνευματικοὶ ἀρχηγοί μας, ὁ πατριάρχης, ὁ Πάπας καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος.
Τὸ τρίτο μήνυμα εἶναι ὅτι πρέπει καὶ ἡ διεθνὴς κοινότητα νὰ εὐαισθητοποιηθεῖ ὅτι δὲν μπορεῖ ἕνας λαός, νὰ σηκώνει μόνος του ἕνα τέτοιο βάρος…
Στὶς ἐπαφές μας μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ὑπάρχουν πολλὰ ἐπίπεδα, στὰ ὁποῖα συνεργαζόμαστε. Ὑπάρχει ὁ θεολογικὸς Διάλογος, ποὺ εἶναι καθαρὰ σὲ θεολογικὸ ἐπίπεδο, ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὰ θεολογικὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα μᾶς χωρίζουν καὶ μᾶς ἑνώνουν, ἀλλὰ ὑπάρχει ἡ συνεργασία σὲ κοινωνικὰ ἐπίπεδα… καὶ σ’ αὐτὰ οἱ Ἐκκλησίες πρέπει νὰ ἔχουν κοινὴ φωνή…
Δημοσιογρ.: Ἐσεῖς θὰ συνοδεύετε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη;
Μητροπ. Προύσης: Εἶχα τὴν τιμὴ ὁ πατριάρχης νὰ μὲ ὁρίσει μέλος τῆς συνοδείας του.

(ΠΗΓΗ: http://katanixis.blogspot.gr)

2) 16-5-2016 Ἐπιστημονικό Συμπόσιο στήν Πατριαρχική Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία (Π.Α.Ε.Α.) Κρήτης
Μέ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία διεξήχθη στήν αἴθουσα ἐκδηλώσεων της Πατριαρχικῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Κρήτης οἱ ἐργασίες του Ἐπιστημονικοῦ Συμποσίου, πού διοργάνωσε ἡ Πατριαρχική Ἀκαδημία καί τό Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου τῆς Κύπρου μέ γενικό θέμα: «Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», στίς 15 καί 16 Μαΐου. Στόχος τοῦ Συμποσίου ἦταν νά ἐνημερωθεῖ ὁ κλῆρος καί ὁ λαός γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς συγκλήσεως τῆς «Μεγάλης Συνόδου», ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ σέ λίγες ἡμέρες στήν Κρήτη.
Ἀνακοινώθηκε μεταξύ ἄλλων ἡ εἰσήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, τοῦ ὁποίου ἡ εἰσήγηση ἐξέτασε τό ζήτημα τῆς διασπορᾶς καί ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη ὑπό τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Χριστουπόλεως κ. Μακαρίου, λόγῳ ἀπουσίας τοῦ ἁγίου Προύσης, ἐξ αἰτίας τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Τσεχίας καί Σλοβακίας στήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης.

(ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr)

3) 1-9-2016 Διαχριστιανική Ἡμερίδα στή Θεολογική Σχολή Χάλκης γιά τή «Σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου Κρήτης
Μέ τήν συμμετοχή συνέδρων ἀπό ὅλες τίς χριστιανικές ὁμολογίες, διεξάχθηκε ἡ Ἡμερίδα στό Συνοδικό τῆς Σχολῆς, ὅπου καί διατυπώθηκαν ἀπόψεις, ἐμπειρίες καί συμπεράσματα ἀπό τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 στήν Κρήτη. (Φωτο Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης & Halki Theological School)

(ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr)

4) 11-3-2017 Προύσης Ἐλπιδοφόρος ἀπό τό Βόλο: Ἡ ἑπόμενη μέρα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης εἶναι κοντά! (ΦΩΤΟ)

Μέ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία πραγματοποιήθηκε τό Σάββατο 11 Μαρτίου 2017 στό Βόλο, στό συνεδριακό κέντρο FORUM, ὁμιλία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου μέ θέμα: «Ἡ Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης: Τό ὅραμα γιά τήν ἑπόμενη ἡμέρα». Τήν ἐκδήλωση διοργάνωσε ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Δημητριάδος.
Καλωσορίζοντας τόν ὑψηλό προσκεκλημένο ὁ Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης, Διευθυντής τῆς Ἀκαδημίας, ἔκανε μιά σύντομη ἀναφορά στό βιογραφικό τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλά καί στά ἱστορικά στοιχεῖα σχετικά μέ τήν ἵδρυση, τήν πορεία καί τή σημερινή κατάσταση τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης.
Ἀκολούθησε προβολή ὀλιγόλεπτου σχετικοῦ βίντεο, πού ἐντυπωσίασε τό κοινό, καί ἀμέσως μετά τό λόγο ἔλαβε ὁ Σεβασμιώτατος Προύσης.
Στήν ὁμιλία του, ἡ ὁποία ξεκίνησε μέ τήν παράθεση ἱστορικῶν στοιχείων ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Σχολῆς ἕως σήμερα, ἔκανε εἰδική μνεία τόσο στούς προκατόχους του, ὅσο καί στίς μορφές ἱεραρχῶν, πού ἀναδείχθηκαν μέσα ἀπό τή Σχολή (Οἰκουμενικοί Πατριάρχες, Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, κ. ἄ.).
Ἡ Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης ἱδρύθηκε τό 1844. Καθώς λειτουργοῦσε ὡς μοναστική ἀδελφότητα, εἶχε τή δυνατότητα νά προσλαμβάνει μόνο ἄνδρες σπουδαστές, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς. Τό 1971, κατόπιν ἐκδόσεως σχετικοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος ἀπαγόρευε τή λειτουργία ἰδιωτικῶν ἀνωτάτων ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων, ἡ Σχολή ὑποχρεώθηκε νά διακόψει τή λειτουργία της.
Πέραν, ὅμως, τῶν πολλῶν ἱστορικῶν στοιχείων, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος ἐπικεντρώθηκε στό ὅραμά του γιά τήν ἑπόμενη μέρα, γιά τό πῶς δηλαδή ὁραματίζεται νά λειτουργήσει ἡ Σχολή, παρέχοντας ὑψηλή θεολογική ἐκπαίδευση ἀνωτάτου πανεπιστημιακοῦ ἐπιπέδου, ἀναγνωρισμένη ἀπό τή διεθνή ἀκαδημαϊκή κοινότητα καί ἀπό τίς κρατικές ἀρχές τῆς Τουρκίας, ὅταν οἱ καιροί τό ἐπιτρέψουν.
Ἀπαντώντας σέ ἐρώτημα δημοσιογράφου γιά τό ἄν θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἐφικτή ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς, εἰδικά στίς δύσκολες ἐποχές πού διανύουμε, ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος τόνισε ὅτι: «τό θέμα τοῦ ἐφικτοῦ, εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ. Δέν θέλουμε νά μποῦμε στή διαδικασία ἄν θά γίνει, πότε θά γίνει, ἄν εἶναι εὔκολο, ἄν εἶναι δύσκολο. Ἐμεῖς πρέπει νά κάνουμε τό καθῆκον μας. Ἡ Ἐκκλησία πάντα αὐτό ἔκανε καί τό Πατριαρχεῖο πάντα αὐτό ἔκανε καί τό καθῆκον μας εἶναι, ὄχι ἁπλά νά ἀγωνιστοῦμε γιά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς, ἀλλά νά προετοιμαζόμαστε γιά ἐκείνη τή μέρα». Σημείωσε χαρακτηριστικά: «ἐμεῖς ἑτοιμαζόμαστε γιά τή μέρα τῆς ἐπαναλειτουργίας. Δέν εἶναι μιά χίμαιρα, τήν ὁποία φανταζόμαστε, ἀλλά εἶναι μιά πραγματικότητα, τήν ὁποία εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά τή ζήσουμε καί γι’ αὐτό τήν προετοιμάζουμε συγκεκριμένα».
Ὑπέρμαχος τῆς καταλλαγῆς καί τοῦ διαλόγου τόσο σέ οἰκουμενικό, ὅσο καί σέ διαθρησκειακό ἐπίπεδο, ἀναφέρθηκε στή συνύπαρξη τῶν λαῶν τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Τουρκίας, ἀλλά καί στόν ἑνοποιό ρόλο τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὅπως ἐπισήμανε μεταξύ ἄλλων: «Σέ αὐτή τήν Ἐκκλησία ἔχουν θέση ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτή ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιά Ἐκκλησία, πού μπορεῖ καί διαλέγεται μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, χωρίς ὅρια καί προκαταλήψεις. Ὅσο κρατάει ὁ Ἑλληνισμός τόν πνευματικό του πλοῦτο, πού εἶναι καί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κρατάει τήν ψυχή του. Καί ὅσο ἡ ψυχή τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ζωντανή, δέν φοβᾶμαι», τόνισε ὁ Σεβασμιώτατος.
Ὅπως εἶπε χαρακτηριστικά σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του ὁ Σεβ. Προύσης, «ὁ Θεός μᾶς ἔταξε στήν Ἐκκλησία νά ἔχουμε αὐτό τό ρόλο. Καί εἴμαστε εὐγνώμονες στόν Θεό, πού μᾶς ἔδωσε ἕνα τέτοιο στόχο καί τήν ἀποστολή αὐτή προσπαθοῦμε κατά τίς δυνάμεις μας νά τή φέρουμε σέ πέρας, ὅσο γίνεται καλύτερα. Προετοιμαζόμαστε σέ διάφορα ἐπίπεδα γιά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, διότι διαφορετικά θά σήμαινε ὅτι παραιτούμαστε. Ἔτσι, ἤδη ὁλοκληρώσαμε τά σχέδια ἀναστήλωσης τοῦ κτιρίου, πού κατασκευάστηκε τό 1896, ἔχοντας ἐκπονήσει καί τή σχετική ἀρχιτεκτονική μελέτη. Ἐπίσης, ἔχουμε διαμορφώσει ἀκαδημαϊκό πρόγραμμα μέ τό πλῆρες περιεχόμενο σπουδῶν καί παράλληλα ἤδη ἔχουμε ἐκπαιδεύσει κληρικούς, πού θά χρειαστοῦν γιά τήν ἀκαδημαϊκή ἐπάνδρωση τῆς Σχολῆς», τόνισε ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος.
Ἐπίσης, πρόσθεσε πώς ἀνασυστάθηκε μοναστική ἀδελφότητα μέ ἑπτά μοναχούς, ἐνῶ ἀξιοποιεῖται ὁ πνευματικός θησαυρός τῆς περίφημης Βιβλιοθήκης τῆς Σχολῆς. Ἐπιπροσθέτως, ἔχουν ὑπογραφεῖ διμερεῖς συνεργασίες μέ διάφορα ΑΕΙ τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Εὐρώπης, ἐνῶ 50 φοιτητές ἐργάστηκαν καί ἐκπαιδεύτηκαν τά τελευταῖα χρόνια στή Χάλκη, μέσῳ τῶν προγραμμάτων ERASMUS.
Ἰδιαίτερη αἴσθηση προκάλεσε στό ἀκροατήριο τό τελευταῖο μέρος τῆς ὁμιλίας τοῦ Σεβ. Προύσης, πού ἀναφέρεται στή συνάντηση καί τό διάλογο μέ τό Ἰσλάμ. Σύμφωνα μέ τόν κ. Ἐλπιδοφόρο, «ἡ ἐπαναλειτουργία εἶναι σημαντική, ὄχι μόνο γιά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀλλά γιά ὅλο τόν χριστιανισμό, ἀλλά καί γιά τό Ἰσλάμ καί γιά την Τουρκία. Καί ἐξηγοῦμαι: Οἱ ἀπόφοιτοι τῆς Σχολῆς μας θά εἶναι φορεῖς τοῦ πνεύματος τοῦ Πατριαρχείου μας, τό ὁποῖο εἶναι πνεῦμα διαλόγου, συνεργασίας, εἰρήνης καί ἀγάπης. Δέν εἶναι πνεῦμα μισαλλοδοξίας, συντηρητισμοῦ, φονταμενταλισμοῦ, ἐθνικισμοῦ καί διχασμοῦ. Ἐμεῖς προάγουμε πάντοτε τήν εἰρήνη καί τόν διάλογο. Ὁ ἀπόφοιτός μας εἶναι ἄγγελος εἰρήνης καί συνεργασίας μέ ὅλες τίς Ἐκκλησίες καί ὅλες τίς θρησκεῖες. […] Ἡ ἑπόμενη μέρα τῆς Σχολῆς, εἶναι κοντά».
Ἡ ἐκδήλωση ἔκλεισε μέ τήν προσλαλιά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τή χαρά του γιά τήν παρουσία τοῦ Σεβ. Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου στήν πόλη τοῦ Βόλου καί την Ἰ. Μητρόπολη Δημητριάδος. Ἀναφέρθηκε στά προσωπικά βιώματα, πού ὁ ἴδιος εἶχε ἀποκτήσει ἀπό τή διακονία του στή Μητρόπολη Πειραιῶς, μέ τίς κατά καιρούς ἐπισκέψεις στό Φανάρι, καί τή συμμετοχή τοῦ ἰδίου στά δρώμενα καί στά διεθνῆ συνέδρια τοῦ «Συνδέσμου», τῆς Παγκόσμιας Ὁμοσπονδίας Ὀρθοδόξων Νεολαιῶν, ὅπου τοῦ εἶχε δοθεῖ ἡ δυνατότητα ἐπικοινωνίας τόσο μέ ἱεράρχες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὅσο καί μέ τόν ἀείμνηστο Οἰκουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο.
Στό πλαίσιο τῆς ἐπίσκεψής του στήν Ἱ. Μητρόπολη Δημητριάδος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προύσης τήν Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 12 Μαρτίου 2017, λειτούργησε στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Βόλου. Ἀμέσως μετά, ὁ Σεβ. Προύσης, ἀφοῦ ξεναγήθηκε στούς φιλόξενους χώρους τοῦ Συνεδριακοῦ Κέντρου Θεσσαλίας στά Μελισσάτικα, στά γραφεῖα καί στίς βιβλιοθῆκες τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν, εἶχε κατ’ ἰδίαν συνάντηση καί συνεργασία μέ τόν Διευθυντή τῆς Ἀκαδημίας Δρ. Παντελή Καλαϊτζίδη, κατά τήν ὁποία συζητήθηκαν θέματα ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος μέ προοπτική συνεργασιῶν στούς τομεῖς τῆς ἀπό κοινοῦ διοργάνωσης σεμιναρίων, ψηφιοποίησης καί ἐκδόσεων.

(ΠΗΓΗ: http://www.amen.gr)

5) 4-10-2017 Ἔγινε καί αὐτό! Μάθημα: “Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”
Τό μάθημα “Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας” θά διδάσκεται ἀπό φέτος στή Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης
Ἔγινε καί αὐτό!!!! Γιά πρώτη χρονιά στό Γ’ ἑξάμηνο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας θά διδάσκεται ἀπό τόν Μητροπολίτη Προύσσης κ. Ἐλπιδοφόρο, ὡς Ὑποχρεωτικό Μάθημα Ἐπιλογῆς, τό μάθημα “Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Κρήτη 2016”.

(ΠΗΓΗ: http://www.katanixis.gr)

6) 13-1-2018: Ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συνοδεύει παπικό καρδινάλιο στά ἅγια τῶν ἁγίων στήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης καί τοῦ ἐπιτρέπει νά προσκυνήσει τήν Ἁγία Τράπεζα, ἀναγνωρίζοντάς του ἱερωσύνη

(ΠΗΓΗ: http://www.katanixis.gr)

7) 8/13-3-2018 Τό οἰκουμενιστικό πνεῦμα καλά κρατεῖ! Νέα πρόκληση τοῦ Μητροπολίτη Προύσης Ἐλπιδοφόρου μέ μονοφυσίτες
Αὐτές τίς μέρες εἴχαμε καί δεύτερη οἰκουμενιστική βόμβα στό πλαίσιο τοῦ συνεδρίου τοῦ «Παγκόσμιου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» γιά τήν ἀποστολή καί τόν εὐαγγελισμό στήν Ἀρούσα τῆς Τανζανίας (8-13 Μαρτίου 2018).
H ἐκδήλωση αὐτή μάλιστα εἶχε χαρακτηριστεῖ ἀπό πολλούς ὡς τό πρῶτο παγκόσμιο χριστιανικό γεγονός μετά τήν «Σύνοδο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Κρήτη (19-26 του Ἰουνίου 2016) καί θεωρήθηκε πώς εἶναι ἕνα σημαντικό γεγονός, πού ἐνθαρρύνει τίς χριστιανικές σχέσεις, “ἀφοῦ συγκεντρώνει στό Ἅγιο Πνεῦμα ὅλες τίς χριστιανικές οἰκογένειες (Ὀρθόδοξες, Καθολικές, Προτεσταντικές, Εὐαγγελικές καί Πεντηκοστιανοί, ἀντίστοιχες ἀποστολικές ὀργανώσεις καί Ἀφρικανικές Ἐκκλησίες) Ὀρθόδοξες καί Ἀνατολικές”.
Ὅπως σέ ὅλες τίς προηγούμενες διασκέψεις, στό Παγκόσμιο Συνέδριο Ἀποστολῶν τῆς Arusha, ἐκτός ἀπό τόν θεολογικό προβληματισμό καί τήν ἐνημερωτική καί μαθησιακή διαδικασία, ἕνα σημαντικό στοιχεῖο γιά τούς ἐκπροσώπους τοῦ οἰκουμενιστικοῦ κινήματος, πού συμμετεῖχαν, ἦταν ὁ πνευματικός καί ἑορταστικός χαρακτήρας της.
Χαρακτηριστικό εἶναι πώς ἔγινε λόγος γιά “ἔκφραση τῆς ἑνότητας, πού βίωσε μέ τήν Πανορθόδοξη Εὐχαριστιακή Θεία Λειτουργία, πού γιορτάστηκε τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως”.
Στό πλαίσιο της Εὐχαριστιακής Λειτουργίας, λοιπόν, πού χαρακτηρίστηκε ὡς ἕνα σημαντικό γεγονός τῆς χριστιανικῆς πνευματικότητας, “πού σηματοδοτεῖ τή δεδομένη ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τήν προϋπόθεση τοῦ μεγάλου ταξιδιοῦ πρός ὁποιαδήποτε ὁρατή ἕνωση”, καί πού σήμερα ἀποκαλεῖται «Λειτουργία μετά τή λειτουργία», προεξῆρχε ὁ μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ ἐπισκόπους, ἱερεῖς καί λαϊκούς ἐκπροσώπους τῆς διάσκεψης ἀπό ὅλες τίς ὀρθόδοξες πλευρές, πού γιόρταζαν, καί μέ τήν συνοδεία ἀπό τήν ἀφρικανική χορωδία ἀπό νέους φοιτητές τοῦ Θεολογικοῦ Τομέα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας.
Ὡστόσο, τά πράγματα μᾶλλον ξέφυγαν πολύ, ὅταν σέ μιά -ὅπως χαρακτηρίστηκε- συμβολική χειρονομία ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος προσεκάλεσε τόν Ἀρμένιο ψευδομητροπολίτη Vicente τῆς Ἀρμενικῆς Ἀποστολικῆς ψευδοεκκλησίας δίπλα του!
Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό, ἡ παρουσία τοῦ μονοφυσίτη Σύρου ψευδοπατριάρχη Ἰγνατίου Ἐφραίμ II, ἔδωσε ἄλλη… αἴγλη στή διάσκεψη! Ὁ Ἰγνάτιος ἔγινε ὁ πρῶτος μονοφυσίτης Σύρος ψευδοπατριάρχης, πού ἔδωσε παρών σέ τέτοια Παγκόσμια Διάσκεψη Ἀποστολῆς. Φυσικά, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἦταν ὁ πρῶτος ἐκκλησιαστικός ἀξιωματοῦχος, πού μίλησε στό συνέδριο τῆς Arusha σέ ἕνα ἠχογραφημένο βίντεο στήν ἐναρκτήρια Ὁλομέλεια, πρίν ἀπό τό μήνυμα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου πρός τούς συμμετέχοντες στή Συνδιάσκεψη τῆς Ἀποστολῆς, πού διαβάστηκε ἀπό τον ψευδεπίσκοπο Brian Farrell, Γραμματέα τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιά τήν Προώθηση της Χριστιανικῆς Ἑνότητας.
Ἐπίσης, σύμφωνα μέ τήν μακρά παράδοση τοῦ «Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, πού παρακολουθοῦν μεγάλες οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις, ἔχουν μιά συνάντηση, συνήθως πρίν ἀπό τήν τελική Ὁλομέλεια. Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου παραδοσιακά συντονίζει αὐτές τίς συναντήσεις. Καί πάλι, ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος κάλεσε τόν ψευδοπατριάρχη Ἰγνάτιο Ἐφραίμ νά προεδρεύσει.
Τό σκανδαλῶδες εἶναι πώς οἱ κινήσεις τοῦ Ἐλπιδοφόρου μέ τούς μονοφυσίτες ἔγιναν δεκτές μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τά ἑξαπτέρυγα τοῦ Φαναρίου, πού ἀνέφεραν μεταξύ ἄλλων πώς “οἱ φονταμενταλιστικές ἀντιδράσεις καί ἀπό τίς δύο πλευρές ἐμπόδισαν μέχρι στιγμῆς τίς ἐκκλησίες μας νά φτάσουν σέ μιά τελική ἐπίσημη συμφωνία, ἡ ὁποία τελικά θά ἀνοίξει τό δρόμο πρός μιά μυστηριακή ἕνωση. Καί μιλᾶμε γιά δύο χριστιανικές παραδόσεις, πού παρά τούς 15 αἰῶνες πλήρους ἀπομόνωσης, ἔχουν διατηρήσει ἐκπληκτικά παρόμοια πνευματικότητα”.

(ΠΗΓΗ: http://www.katanixis.gr)

8) 25-5-2018 Ἡ ἑπόμενη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος (Θεματολογία – Προβληματισμοί)
Ἡ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου καί Ἀναπληρωτή Καθηγητή τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας ΑΠΘ στό 8ο Διεθνές Συνέδριο Ὀρθοδόξου Θεολογίας
«Ἔχοντας ἀκούσει ἤδη τόσους ἐκλεκτοὺς ἱεράρχες καὶ καθηγητές, ἐπιφανεῖς θεολόγους, οἱ ὁποῖοι μὲ τόση ἀκρίβεια ἀνέλυσαν καὶ παρουσίασαν τὸ ἔργο καὶ τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συνελθούσης στὴν Κρήτη τὸ ἔτος 2016, τολμῶ νὰ προχωρήσω στὴν ἑπόμενη ἡμέρα, ἀτενίζοντας ἤδη στὴν ἑπόμενη μείζονα συνοδικὴ ἔκφραση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἤδη ἔγιναν κάποιες ἀναφορὲς ἀπὸ ἄλλους εἰσηγητὲς συμπερασματικὰ ἀναλύοντας τὶς πτυχὲς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, γιὰ τὸν τρόπο ποὺ θὰ μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀξιοποιήσει τὴν ἐμπειρία της ἀπὸ μεῖζον αὐτὸ γεγονὸς στὴν πρόσφατη ἱστορία τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἶναι εὐχερέστερο νὰ ἑρμηνεύσει κανεὶς τώρα, μετὰ τὴν Σύνοδο, ἔχοντας ἤδη καὶ μία ἀπόσταση δύο ἐτῶν, τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν πρίν, κατὰ τὴ διάρκεια καὶ ἀμέσως μετὰ τὴν ἐν λόγῳ Σύνοδο. Ἴσως, μάλιστα, εἶναι περισσότερο κατανοητὲς κάποιες συμπεριφορὲς καὶ ἐπιλογὲς ἐνίων Ἐκκλησιῶν, κρινόμενες ἐκ τῆς στάσεώς τους καὶ ἐκ τοῦ τρόπου συμμετοχῆς ἢ ἐκ τοῦ τρόπου τῆς μὴ συμμετοχῆς τους.
Εἶναι πιὸ κατανοητὸ τώρα, γιατί τὴν τελευταία στιγμὴ προέκυψαν ἀντιρρήσεις σὲ ζητήματα, τὰ ὁποῖα εἴτε εἶχαν πανορθοδόξως συμφωνηθεῖ ἀπὸ δεκαετίες στὰ πλαίσια τῶν προπαρασκευαστικῶν διαδικασιῶν, εἴτε ἀποτελοῦσαν πράξη αἰώνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἐὰν πάρουμε ὡς παράδειγμα τὴν ἐξέλιξη τῶν θεμάτων τῆς ἡμερησίας διατάξεως, θὰ δοῦμε πῶς διαμορφώθηκε αὐτὴ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ. μέχρι τὸ 2016. Ἐνῶ, δηλαδή, στὴν ἀρχὴ περιλάμβανε φλέγοντα ζητήματα ποὺ ἀπασχολοῦσαν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν κόσμο, τὴν θεολογία καὶ τὴν ποιμαντικὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας, στὴ συνέχεια ἀφαιρέθηκαν αὐτὰ ἕνα πρὸς ἕνα, μέχρι ποὺ φτάσαμε στὰ ἕξι μόνο θέματα, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐξεδόθησαν τὰ σχετικὰ κείμενα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.
Νὰ σᾶς θυμίσω μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα στὴν πορεία ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν ἡμερησία διάταξη:
α) Τὸ ζήτημα τοῦ κοινοῦ ἡμερολογίου. β) Ὁ γάμος τῶν ἱερέων καὶ τῶν διακόνων μετὰ τὴν χειροτονία. γ) Ὁ δεύτερος γάμος τῶν χηρευσάντων κληρικῶν. δ) Τὸ ὅριο ἡλικίας τῶν ποιμεναρχῶν. ε) Ἡ ἐξωτερικὴ περιβολὴ τῶν κληρικῶν. στ) Ἡ καθιέρωση ὁμοιομόρφου τρόπου εἰσδοχῆς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν ἑτεροδόξων χριστιανῶν μεταστρεφομένων. ζ) Σύνταξη καὶ ἔκδοση ἑνιαίας Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας Πίστεως, η) Ἡ ἀνακατανομὴ τῶν λειτουργικῶν περικοπῶν στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. θ) Ἡ ἀναπροσαρμογὴ τῶν περὶ νηστείας ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων, συμφώνως πρὸς τὶς ἀπαιτήσεις τῆς συγχρόνου ἐποχῆς. ι) Ἡ διανομὴ τοῦ Ἁγίου Μύρου. ια) Ἡ τήρηση τῶν ὅρων τῶν ἱδρυτικῶν Τόμων τῶν κατὰ τόπους αὐτοκεφάλων καὶ αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν. ιβ) Ὁ τρόπος κατατάξεως ἁγίων στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. ιγ) Ἡ εὐθανασία. ιδ) Ἡ καύση τῶν νεκρῶν. ιε) Ἡ πληρέστερη συμμετοχὴ τῶν λαϊκῶν στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. ιστ) Τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ. ιζ) Τὰ Δίπτυχα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἐπίσης ἐπιτρέψτε μου νὰ σημειώσω δειγματοληπτικὰ μερικὲς ἀπὸ τὶς ὑποχωρήσεις ποὺ ἔκανε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὴν συνεργασία καὶ τὴν συμπόρευση συγκεκριμένων Ἐκκλησιῶν στὴν διαδικασία τῆς προετοιμασίας καὶ τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.
α) ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν ἡμερησία διάταξη ὅλα ἐκεῖνα τὰ θέματα, στὰ ὁποῖα ὑπῆρχε συστηματικὴ ἀμφισβήτηση. Αὐτά, ὅμως, τὰ ζητήματα ἦταν καὶ τὰ πλέον φλέγοντα καὶ οὐσιαστικά, ὅπως διαπιστώσαμε μὲ τὴν παραπάνω ἀρίθμησή τους. β) ἄλλα θέματα τῆς ἡμερησίας διατάξεως, τὰ ὁποῖα ἐπίσης ἦταν οὐσιαστικά, ἄλλαξαν διατύπωση καὶ περιεχόμενο, ὥστε νὰ εἶναι οὐσιαστικὰ ἀποδυναμωμένα καὶ νὰ ἐκφύγουν τῆς ἀρχικῆς σκοπιμότητας συμπεριλήψεώς τους σὲ αὐτήν: πχ. τὸ θέμα τῆς νηστείας. γ) ἀπεκλείσθησαν ἐκ τῆς προσυνοδικῆς διαδικασίας οἱ αὐτόνομες Ἐκκλησίες. δ) μετετέθη ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως στὴν Κρήτη ὁ τόπος συγκλήσεως τῆς Συνόδου μετὰ ἀπὸ ἀπαίτηση συγκεκριμένων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες τελικῶς δὲν προσῆλθαν! ε) υἱοθετήθηκε ἡ δέσμευση τῆς ἀμφιβόλου κανονικότητας λήψη ἀποφάσεων ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁμοφωνίας. στ) μετεβλήθη, κατόπιν ἀπαιτήσεως συγκεκριμένης Ἐκκλησίας, ἡ διάταξη τῶν καθισμάτων τοῦ χώρου τῆς Συνόδου, ὥστε νὰ μὴ εἶναι τόσον ἐμφανὴς ἡ θέση τοῦ Προέδρου. ζ) τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀνέβαλλε ἐπὶ δεκαετίες τὴν ἐνασχόληση μὲ φλέγοντα ζητήματα ἀπασχολοῦντα τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὥστε νὰ μὴ δυσαρεστήσει συγκεκριμένες τοπικὲς Ἐκκλησίες.
Τελικά, ὅμως, ἡ Σύνοδος πραγματοποιήθηκε. Παρ᾽ ὅλες τὶς ὑποχωρήσεις, παρ᾽ ὅλες τὶς πιεστικὲς συχνά παρεμβάσεις τῆς τελευταίας στιγμῆς, παρ᾽ ὅλες τῆς αἰφνιδιαστικὲς ἀπαιτήσεις.
Κάποιες ἐκκλησίες δὲν συμμετεῖχαν, ἀποσύροντας τὶς δεσμεύσεις τους κυριολεκτικὰ τὴν τελευταία στιγμή, ἐνῷ εἶχαν συμμετάσχει σὲ ὅλες τὶς φάσεις τῆς προετοιμασίας τῶν, ἔστω καὶ ἐλάχιστων, ἐναπομεινάντων αὐτῶν κειμένων τῆς ἡμερησίας διατάξεως. Οἱ λόγοι τῆς μὴ συμμετοχῆς εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι ἀπεῖχαν πολὺ ἀπὸ τοῦ νὰ εἶναι ἐκκλησιαστικοί, θεολογικοὶ ἢ κανονικοί.
Ἐλέχθη ὅτι εἶχαν κάποιες διαφωνίες μὲ κάποια κείμενα. Ἡ διαφωνία ἐπὶ συγκεκριμένων θεμάτων στὴν συνοδικὴ διαδικασία ποτὲ στὴν παράδοση τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν ἀπετέλεσε κανονικὴ αἰτία ἀποχῆς ἀπὸ τὴν Σύνοδο, εἴτε Οἰκουμενικὴ εἴτε τοπική. Ἡ Ἐκκλησία συνερχομένη ἐν συνόδῳ καὶ ἐπικαλουμένη τὴν φώτιση τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος συσκέπτεται καὶ ἀποφασίζει, εἴτε ἐν ὁμοφωνίᾳ εἴτε διὰ τῆς ψήφου τῶν πλειόνων, κρατούσης τελικῶς καὶ γινομένης ἀποδεκτῆς ὑπὸ συνόλου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἔτσι, ἄλλωστε, δὲν ἔγινε καὶ στὴν Κρήτη; Δὲν εἶναι λίγα τὰ σημεῖα τῶν προσυμφωνηθέντων κειμένων, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐπῆλθε μεταβολὴ κατὰ τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι σύσκεψιν τῶν πατέρων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Ἑπομένως, ἡ διαφωνία ἐπὶ τῶν προπαρασκευαστικῶν κειμένων δὲν ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὸ λόγο μὴ προσευλεύσεως στὴν Σύνοδο, ἡ ὁποία καλεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπὶ τῶν κειμένων καὶ νὰ τὰ ὁριστικοποιήσει ἐπισήμως. Ἆρα, ἡ μὴ προσέλευση στὴ Σύνοδο τῶν Ἐκκλησιῶν Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας δὲν δικαιολογεῖται ἀπὸ κανονικῆς ἀπόψεως καὶ μόνον διὰ τῆς ἐπικλήσεως ὀθνείων καὶ κοσμικῶν αἰτίων μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ. Καὶ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας καὶ τῆς Ἑλλάδος εἶχαν ἐπιφυλάξεις σὲ ὁρισμένα σημεῖα τῶν προπαρασκευαστικῶν κειμένων, ἀλλὰ προσῆλθαν στὴ Σύνοδο καὶ κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ἐξέφρασαν ἐκεῖ τὶς προτάσεις τους, πολλὲς τῶν ὁποίων ἔτυχαν τῆς πανορθοδόξου ἀποδοχῆς καὶ σήμερα ἀποτελοῦν μαρτυρίες τῆς συμβολῆς τους.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας ἀπὸ καιροῦ εἶχε ἐπισημάνει ὅτι γιὰ ἐκείνην ἡ δικαιοδοσιακὴ διαφορά της μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀποτελεῖ ζωτικὸ ζήτημα. Ζήτησε ἐπανειλημμένως τὴν μεσολάβηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε δύο τουλάχιστον πρωτοβουλίες πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἐξεύρεσης λύσης, οἱ ὁποῖες δὲν τελεσφόρησαν, ὄχι ἀπὸ δική του εὐθύνη ἀσφαλῶς, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀμετακίνητη στάση τῶν ἐμπλεκομένων μερῶν. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὡστόσο, δὲν μποροῦσε καὶ δὲν ἐδικαιοῦτο νὰ συνδέσει τὴν σύγκληση καὶ τὴν διεξαγωγὴ τῆς ἀπὸ πολλῶν δεκαετιῶν προετοιμαζομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου μὲ τὴν ἐξέλιξη μιᾶς διμεροῦς διαφορᾶς, γιὰ τὴν ὁποία δὲν εὐθύνεται τὸ σύνολον τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπὸ τὴν ἄποψη αὐτὴ φρονῶ εὐλαβῶς ὅτι ἦταν ἄστοχη ἡ ἐμμονὴ τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, ὅτι ἡ ἐπίλυση τῆς διαφορᾶς του μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀποτελοῦσε προϋπόθεση συμμετοχῆς σὲ ἕνα μεῖζον καὶ ἱστορικὸ γεγονὸς γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶμαι σίγουρος ὅτι τώρα, δύο χρόνια μετὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς Συνόδου, οἱ σεβαστοὶ ἅγιοι ἱεράρχες τοῦ Θρόνου τῆς Ἀντιοχείας, μὲ περισσότερη ψυχραιμία καὶ καθαρὴ σκέψη δύνανται νὰ ἐπανεκτιμήσουν τὴν τότε ἐν θερμῷ ληφθεῖσα ἀπόφασή τους.
Πλέον ἀνεξήγητη (ἐκκλησιαστικῶς καὶ κανονικῶς τουλάχιστον), εἶναι ἡ μὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας Μόσχας. Εἶναι ἡ τελευταία κατὰ σειρὰν ἀναγγελθεῖσα ἀποχή. Καὶ εἶναι ἀνεξήγητη (ἐπαναλαμβάνω ἐκκλησιαστικά), διότι ὁ ἴδιος ὁ Προκαθήμενός της Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Κύριλλος στὴ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῆς Γενεύης τὸν Ἰανουάριο τοῦ ἔτους 2016 εἶχε δηλώσει ὅτι ἡ συμμετοχὴ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν δὲν εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν σύγκληση καὶ τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Ἀφοῦ, λοιπόν, δὲν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὴ καὶ κανονικὴ ἐξήγηση, ἀναγκαίως καταφεύγει ὁ ἐρευνητὴς στὴν ἀναζήτηση κοσμικῶν καὶ ξένων πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνες αἰτίων τῆς ματαίωσης τῆς συμμετοχῆς. Τὰ αἴτια αὐτὰ μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι κανονικά, εἶναι ὅμως ἀναμενόμενα καὶ εὐεξήγητα.
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἐλέχθησαν ὡς μία ἀποτίμηση τῆς πορείας πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν στὸ σχεδιασμὸ καὶ τὴν ὀργάνωση τῆς ἑπόμενης, ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν τὰ μέχρι τώρα γενόμενα λάθη καὶ νὰ ἐπέλθει τυχὸν βελτίωση στὶς μεθόδους προετοιμασίας καὶ διεξαγωγῆς.
Ἀλλά, ἐπιτρέψτε μου μερικὲς διευκρινίσεις, οἱ ὁποῖες, πιθανόν, ἐνίοτε νὰ μᾶς διαφεύγουν.
Τὴν Σύνοδο, ὁποιαδήποτε Σύνοδο, τὴν συγκαλεῖ ὁ Πρόεδρος σὲ χρόνο, τόπο καὶ μὲ θεματολογία, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνος μόνος κρίνει κατὰ τὴν γνώμη του. Ἡ πράξη αὐτὴ ἀνάγεται, ὡς γνωστόν, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Φωτίου καὶ ἐντεῦθεν, καθὼς ὁ ἔχων τὰ πρωτεῖα τιμῆς Κωνταντινουπόλεως ἐπεφορτίσθη νὰ ὀργανώνει τὴ μείζονα καὶ ὑπερτελὴ συνοδικὴ ἔκφραση, ἄνευ κοσμικῆς βοηθείας.
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, παρὰ ταῦτα ποτὲ δὲν ἐνήργησε κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο.
Διαπνεόμενο ἀπὸ τὸ ὑγιὲς φρόνημα τῆς ὀρθοδόξου συνοδικότητας, καὶ λαμβάνοντας ὑπ᾽ ὄψιν τὸ γεγονὸς τῆς γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀπουσίας συνοδικῆς ἐμπειρίας σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο, ἐγκαινίασε μία διαδικασία προπαρασκευῆς σὲ συνεργασία μὲ τὶς ἄλλες ἀδελφὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Στὴ διαδικασία αὐτὴ μοιράστηκε τὴν εὐθύνη τόσο τῆς θεματολογίας ὅσο καὶ τῆς προετοιμασίας τῆς Συνόδου. Ἀποδέχθηκε τὴν τοποθέτηση ὡς θεμάτων ἡμερησίας διατάξεως τῶν ἀπὸ αἰώνων προνομίων του, τὰ ὁποῖα ἀπεδόθησαν μὲ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων στὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐφαρμόστηκαν στὴν κανονικὴ πράξη καὶ τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Παράδειγμα εἶναι ὁ τρόπος ἀπονομῆς τῆς Αὐτοκεφαλίας. Οἱ Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἔλαβαν τὸ αὐτοκέφαλο καθεστώς τους καὶ μερικὲς καὶ τὴν Πατριαρχική τους ἀξία ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, οἱ ἴδιες παρεξήγησαν τὸ θέμα αὐτὸ τῆς ἡμερησίας διατάξεως, καὶ ἐθεώρησαν ὅτι εἶχαν δικαίωμα νὰ ἀμφισβητήσουν μία πράξη καὶ μία τάξη, στὴν ὁποία οἱ ἴδιες ὄφειλαν οὐσιαστικὰ τὸ κανονικό τους καθεστὼς καὶ τὴν ἐκκλησιαστική τους ὑπόσταση. Θεώρησαν, δηλαδή, ὅτι ἡ συζήτηση μερικῶν θεμάτων ἦταν εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀμφισβήτηση τῶν προνομίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἢ τὴν σχετικοποίησή τους, διὰ τῆς διεκδικήσεως ρόλου καὶ συμμετοχῆς σὲ αὐτὰ καὶ τῶν ἄλλων Προκαθημένων. Ἔτσι φτάσαμε νὰ ζητεῖται ἡ συναπόφαση ὅλων τῶν Προκαθημένων γιὰ τὴν ἀπονομὴ τοῦ Αὐτοκεφάλου. Ἀποτέλεσμα ἦταν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἀποσύρει τὸ θέμα αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἡμερησία διάταξη καὶ νὰ συνεχίσει τὴν ἐφαρμογὴ τῆς μέχρι τώρα τηρουμένης ἱερᾶς παραδόσεως.
Ἕνα ἄλλο παράδειγμα εἶναι τὸ ζήτημα τῶν Διπτύχων. Παρατηρήθηκε στὴν πορεία τῆς συζητήσεως τῆς ὑποθέσεως, ὅτι τὰ κριτήρια ἐνίων Ἐκκλησιῶν δὲν ἦταν ἐκκλησιαστικὰ καὶ κανονικά, ἀλλὰ ὑπηγορεύοντο ἀπὸ σκοπιμότητες ξένες πρὸς τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ ἀποτέλεσε τὴν αἰτία τῆς ἀφαιρέσεως καὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ ἀπὸ τὴν ἡμερησία διάταξη.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπιτρέψτε μου, ὅμως, μία εὔλογη, κατὰ τὴν ταπεινή μου γνώμη, ἀπορία: Γιατὶ χρειάζεται τόσο μακροχρόνια καὶ ἐνδελεχὴς προπαρασκευὴ γιὰ τὴν σύγκληση μιᾶς, ἔστω καὶ τέτοιας σημασίας, συνόδου; Γιατὶ ὅλα πρέπει νὰ προετοιμαστοῦν ἐκ τῶν προτέρων; Γιατὶ τὰ κείμενα πρέπει νὰ εἶναι στὸ ἀκέραιο προσυμφωνημένα; Γιατὶ τὰ θέματα πρέπει νὰ εἶναι προκαθορισμένα; Δὲν συνέρχεται ἡ Σύνοδος ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ; Δὲν πιστεύουμε ὅτι ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἐκεῖ εἶναι καὶ ἐκεῖνος ἐν μέσῳ αὐτῶν; Ἔχει μήπως ἀπολεσθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἡ Σύνοδος εἶναι ὁ χῶρος τῆς λήψεως ἀποφάσεων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ὄχι χῶρος ἐπικυρώσεως ὁμοφώνως προετοιμασμένων κειμένων καὶ ἀποφάσεων.
Ἡ ἀπάντηση δὲν εἶναι εὔκολο νὰ δοθεῖ. Ἐπιτρέψτε μου ἁπλῶς νὰ ἐκφράσω μερικὲς σκέψεις, οἱ ὁποῖες ἐνδεχομένως νὰ ρίξουν ἁμυδρὸ φῶς, ἢ νὰ ἀποτελέσουν ἀφορμὴ ἐποικοδομητικοῦ διαλόγου. Ἡ ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία ξεκίνησε ἡ συστηματικὴ προετοιμασία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ δυτικοῦ ἐπηρεασμοῦ στὸν τρόπο συγκλήσεως συνεδρίων, συμποσίων, διεθνῶν συνδιασκέψεων, τῶν ὁποίων προηγεῖται πάντοτε ἐνδελεχὴς προετοιμασία καὶ σύνταξη τῶν πρὸς τελικὴ ἔγκριση ἢ συμφωνία προοριζομένων κειμένων, ἐγκυκλίων ἢ μηνυμάτων. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἄγνωστα στὴ συνοδικὴ παράδοση τῆς Ἀνατολῆς, οὔτε μαρτυροῦνται στὴν ἱστορία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἀποκορύφωμα δὲ τῆς δυτικῆς ἐπιδράσεως καὶ κουλτούρας, ἄν ἐπιτρέπεται ἡ ἔκφραση, στὴν διεξαγωγὴ συναντήσεων παντὸς τύπου, εἶναι ἡ σύνταξη Κανονισμοῦ διεξαγωγῆς Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων ἢ καὶ τῆς ἰδίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ὅπερ ὡσαύτως παντελῶς ξένο πρὸς τὴν παράδοσή μας. Ὅλα αὐτὰ μποροῦν, ὅμως, νὰ ἐξηγηθοῦν στὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, τὴν μακρὰ ἀπουσία συνοδικῆς ἐμπειρίας σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο, στὴν ἀπουσία ἐμπιστοσύνης μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ νὰ ἀποδοθοῦν σὲ ἄλλους παρεμφερεῖς λόγους.
Κλείνοντας στὸ σημεῖο αὐτὸ τὴν ἀνάλυση τῆς ἐμπειρίας τῆς προετοιμασίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τολμῶ, μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω, νὰ προβῶ σὲ προτάσεις γιὰ τὴν ἑπόμενη πανορθόδοξη συνοδικὴ δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ ξεκινῶ μὲ τὴν ὀνομασία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐτόλμησε νὰ ὀνομάσει Οἰκουμενικὴ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης. Ὄχι διότι δὲν ἦτο στὴν οὐσία Οἰκουμενική, ἀλλὰ διότι α) ἐδεσμεύετο ἀπὸ τὴν ὁρολογία ποὺ υἱοθετήθηκε κατὰ τὴν προπαρασκευαστικὴ διαδικασία, καί β) διότι ὑπῆρχε μεγάλη χρονικὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὶς τελευταῖες Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ ὡς ἐκ τούτου δισταγμὸς γιὰ μία τόσο τολμηρὴ ἀπόφαση.
Ὡστόσο, στὴ μελλοντικὴ Σύνοδο ὀφείλουμε νὰ συνέλθουμε μὲ τὴν συνείδηση ὅτι θὰ εἴμαστε ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τοῦτο παρὰ τὶς ἀπόψεις ὁρισμένων, ἔστω καὶ ἐπιφανῶν, θεολόγων, ὅτι μετὰ τὸ σχίσμα μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης δὲν δύναται νὰ ὑπάρξει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Τὰ σχίσματα στὴν Ἐκκλησία πάντα ὑπῆρξαν, ἀλλ᾽ οὐδέποτε ἐπηρέασαν τὴν ἐκκλησιολογικὴ καὶ συνοδική της αὐτοσυνειδησία, οὔτε μείωσαν τὸν οἰκουμενικό της χαρακτήρα.
Συναφῶς, ὅμως, προκύπτει καὶ ἡ ἀναγκαιότητα ἡ ἑπόμενη Οἰκουμενική, ὅπως θὰ ὀνομάζεται πλέον, Σύνοδος, νὰ ἀναγνωρίσει καὶ νὰ ἀριθμήσει ὡς οἰκουμενικὲς τόσο τὴν ἐπὶ Φωτίου Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως (ἔτους 879/880), ὅσο καὶ τὴν Ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων τοῦ 1341 (μὲ ἐνσωμάτωσιν καὶ τῶν τόμων τῶν Συνόδων 1347 καὶ 1351 ὡς ὁλοκλήρωση τῆς αὐτῆς Συνόδου τοῦ 1341), διότι μὲ οἰκουμενικὴ ἰσχὺ ἔχουν καταγραφεῖ καὶ καθιερωθεῖ στὴ θεολογικὴ ἑρμηνεία οἱ ἀποφάσεις των στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας πανορθοδόξως.
Ὁ συγκαλῶν τὴ Σύνοδο δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Κωνσταντινουπόλεως, ἐπιφορτισμένο μὲ τὴν εὐθύνη τοῦ πρώτου στὴν Ἐκκλησία καὶ κατοχυρωμένο πρὸς τοῦτο τόσο μὲ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅσο καὶ μὲ τὴ μακραίωνη παράδοση καὶ πράξη καὶ τάξη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ τηρεῖται ἀπαρέγκλιτα καὶ ἀνεξαίρετα μέχρι σήμερα. Ἐπειδή, μάλιστα, ἀπεδείχθη ὅτι ἡ ἐπίκληση μὴ κοσμικῶν λόγων γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου ἐκτὸς τῆς ἕδρας τοῦ Πρώτου μὲ κανέναν τρόπο δὲν διευκολύνει τὴν διεξαγωγὴ ἢ τὴ συμμετοχὴ τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, ἡ Σύνοδος αὐτὴ πρέπει λάβει χώρα στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως θὰ συγκαλέσει τὶς κατὰ τόπους ἐκκλησίες χωρὶς τὴν ἐξαίρεση τῶν αὐτονόμων ἐκκλησιῶν, ὅπως γιὰ λόγους σκοπιμότητος ἀναγκάστηκε νὰ πράξει στὸ παρελθόν. Μπορεῖ στὴν Σύνοδο ψῆφο νὰ ἔχουν οἱ Ἐκκλησίες, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἐφαρμοσθεῖ ἡ κανονικὴ παράδοση τῆς ἀποφάσεως διὰ τῆς ψήφου τῶν πλειόνων, τῶν μειοψηφούντων μὴ δικαιουμένων ἄρνηση ὑπογραφῆς τῶν ἀποφάσεων, πολλῷ δὲ μᾶλλον τὴν ἄρνηση τῆς ἐφαρμογῆς τους. Τὸ ἴδιο δὲν συμβαίνει, ἄλλωστε, στὶς τοπικὲς συνόδους τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν; Οὐδεὶς μειοψηφῶν δύναται νὰ ἀμφισβητήσει τὸ κύρος τῆς συνοδικῶς ληφθείσης ἀποφάσεως. Ὅσοι τὸ πράττουν, ἐπικαλοῦνται συνήθως ἐξαιρετικὰ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ παραδείγματα τοιαύτης ἀρνήσεως. Εἶναι, ὅμως, γνωστὸν ὅτι ἡ ἄρνηση αὐτὴ κρύπτει ἄλλες σκοπιμότητες καὶ ἀτζέντες.
Ἡ ἐπιδίωξη τοῦ συντονισμοῦ καὶ τῆς προσυνεννοήσεως μεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν δὲν δίδει τὸ δικαίωμα σὲ αὐτὲς νὰ λειτουργήσουν ἀναβλητικὰ ἢ ἀκυρωτικὰ εἰς βάρος τῆς πραγματοποιήσεως τῆς ἴδιας τῆς Συνόδου. Ἡ καλὴ θέληση τοῦ Προέδρου καὶ Πρώτου στὴν Ὀρθοδοξία γιὰ ἐξασφάλιση ὅσον τὸ δυνατὸν εὐρυτέρας συναινέσεως πρὸς διαφύλαξη τῆς ἑνότητος, δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως γιὰ τὴν προώθηση ὀθνείων σκοπιμοτήτων.
Διότι ἐκ τῆς ἐμπειρίας τῆς προπαρασκευῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου βλέπουμε ὅτι συχνὰ ἡ διαδικασία αὐτὴ κράτησε ὅμηρο ὅλη τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἐπιβληθοῦν λύσεις ἢ γιὰ νὰ ἐπιλυθοῦν διμερεῖς διαφορές.
Ἡ συζήτηση θεμάτων ρυθμισθέντων μὲ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ τάξις καὶ τὰ κανονικὰ γεωγραφικὰ ὅρια τῶν Ἐκκλησιῶν, οὐδαμῶς μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀμφισβήτηση ἢ κατάργησή τους. Ὅπως συνέβη σὲ κάθε Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἔτσι καὶ στὴ μέλλουσα, ὀφείλουμε νὰ ἐπαναλάβουμε τὶς ἀποφάσεις καὶ τὴ μαρτυρία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὥστε νὰ καταδειχθεῖ ἡ συνέχεια καὶ ἡ συνέπεια στὴν ὀρθόδοξη παράδοση καὶ θεολογία μας.
Ἐπειδή, ὅμως, δὲν μποροῦμε νὰ ἐθελοτυφλοῦμε στὰ προκύπτοντα ζητήματα, ὀφείλουμε :
Νὰ ρυθμίσουμε μὲ πανορθόδοξες ἀποφάσεις τὶς περιπτώσεις ἀμφισβητουμένων δικαιοδοσιακῶν ἐδαφῶν μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν, ὡς π.χ. ἡ περίπτωση τοῦ Κατὰρ ἢ τῆς Βεσσαραβίας, οἱ ὁποῖες εἴτε ὀφείλονται στὶς μεταβολὲς τῶν συνόρων τῶν κρατῶν, εἴτε στὴν μεταβολὴ τῆς ὀνομασίας τῶν γεωγραφικῶν περιοχῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.
Νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ἡ δοθεῖσα προσωρινὴ λύση στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ζητήματος τῆς ὀρθοδόξου διασπορᾶς στὴν οὐσία ἀποτελεῖ ὁμολογία α) τῆς ἀδυναμίας μας νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐφαρμογὴ ἐκκλησιαστικῶν κριτηρίων (28ος κανὼν τῆς Δ´ Οἰκ. Συνόδου), καί β) τῆς ὑποταγῆς μας σὲ κοσμικὲς σκοπιμότητες.
Τέλος, μία ἐκκρεμότητα ποὺ ὀφείλει νὰ ρυθμισθεῖ μὲ ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι ἡ ἐπικύρωση τῶν Αὐτοκεφάλων καθεστώτων τῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ἔλαβαν αὐτὰ μὲ κανονικὲς πράξεις τῆς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Εἶναι γνωστό, ὅτι ὅλες οἱ δικαιοδοσιακὲς ρυθμίσεις τῶν παλαιφάτων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἔγιναν δι᾽ ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μὴ ἐπιδεχομένων ἀμφισβήτηση ἢ μεταβολή, τοῦθ᾽ ὅπερ ἐκκρεμεῖ γιὰ τὶς περιπτώσεις τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως τῆς Ρωσσίας, τῆς Σερβίας, τῆς Ρουμανίας, τῆς Βουλγαρίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Ἑλλάδος, τῆς Πολωνίας, τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Τσεχίας καὶ Σλοβακίας.
Κατακλείοντας τὴν εἰσήγησή μου, ἐπιθυμῶ νὰ ἐξάρω τὴν τόσο εὔλογη πρόταση τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ρουμανίας κ. Δανιὴλ περὶ συχνῆς ἢ καὶ τακτικῆς συγκλήσεως τέτοιας φύσεως καὶ βεληνεκοῦς Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἶναι πράγματι ἀνάγκη, ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ἀσχοληθεῖ ἐπὶ τῆς οὐσίας μὲ ζητήματα, τὰ ὁποῖα ταλανίζουν τὸ ποίμνιο καὶ ἀποτελοῦν προκλήσεις γιὰ τὴ θεολογία μας, τὴν ἑρμηνεία τῆς πίστεώς μας, ἀρθρώνοντας ἐκκλησιαστικὸ καὶ συνοδικὸ λόγο, ὅπως εἶναι γιὰ παράδειγμα τὰ βιοηθικὰ διλήμματα. Ἂν καὶ ἡ τακτικὴ σύγκληση τέτοιων συνόδων δὲν μαρτυρεῖται στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἐμπεριέχει τὸν κίνδυνο νὰ καταστεῖ ἕνα εἶδος ρουτίνας, παρὰ ταῦτα μία νέα μορφὴ πανορθοδόξου ἐκφράσεως συνοδικότητος θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποτελέσουν οἱ Συνάξεις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τὶς ὁποῖες ἐπενόησε θεοπνεύστως καὶ ἐφάρμοσε καθ᾽ ὅλα ἐπιτυχῶς ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος.
Ἂν καὶ οἱ πολιτικὲς καὶ ἄλλες σκοπιμότητες, τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καθυστέρησαν ἐπὶ τόσες δεκαετίες τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἂν καὶ οἱ ἀνορθόδοξοι σχεδιασμοὶ καὶ τὰ ἐμπόδια κατέστησαν γιὰ πολὺ καιρὸ τὴ Σύνοδο αὐτὴ γόρδιο δεσμό, ὁ Κύριος ἐλέησε τὴν Ἐκκλησία του μὲ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐκείνου Μ. Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ ρομφαία τοῦ πνεύματός του δὲν ἔλυσε, ἀλλὰ ἔταμε τὴν περιπλοκὴ καὶ ἄνοιξε τὸ δρόμο ὄχι μόνο γιὰ τὴ Σύνοδο αὐτή, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῆς πανορθόδοξης συνοδικῆς παράδοσης.
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ὑπομονή σας».

(ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr)

9) 10-7-2018 «Θέμα χρόνου ἡ παραχώρηση Αὐτοκεφαλίας στήν Οὐκρανία»
Ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος ἀναφέρθηκε καί στίς σχέσεις μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Μόσχας καί τήν ἀπουσία της ἀπό τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» τῆς Κρήτης :
«Το Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο εἶναι πεπεισμένο ὅτι ὅσες περισσότερες δυσκολίες ὑπάρχουν, τόσο περισσότερη ἀνάγκη ἔχουμε νά κάνουμε συνόδους, νά κάνουμε συναντήσεις, διάλογο, γιά νά μποροῦμε μέ τήν ἐπιφοίτηση καί τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ὑπερβοῦμε αὐτές τίς δυσκολίες», εἶπε στίς δηλώσεις του στό ΑΠΕ-ΜΠΕ καί πρόσθεσε ὅτι «θεωρεῖ στοιχεῖο θεολογικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς ἐλλειμματικότητας τήν ἀπουσία τῆς Μόσχας ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
Χαρακτήρισε παράλληλα «δορυφόρους τῆς Μόσχας» τίς Ἐκκλησίες, πού ἀποφάσισαν τελικά νά μή συμμετάσχουν, ἐξαιρώντας μόνον τήν Ἀντιόχεια, δίνοντας ἐπιχειρήματα στήν «εἰλημμένη ἐκ τῶν προτέρων», ἀπόφαση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας νά δράσει διασπαστικά.
«Εἶναι γεγονός πανθομολογούμενο ὅτι ἡ ἀπουσία τῆς Μόσχας καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν δέν βασίζεται σέ θεολογικά καί ἐκκλησιαστικοκανονικά ἐπιχειρήματα».
Τήν ἴδια στιγμή ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος ἔκανε τήν ἐκτίμηση ὅτι «δέν ἔχουν κοπεῖ τά σκοινιά, οὔτε ἔχουν καταργηθεῖ τά κανάλια ἐπικοινωνίας, ἁπλά θά πρέπει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας νά προσπαθήσει λίγο περισσότερο, τόνισε, γιά νά ξανακερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη, ὄχι μόνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά καί τῶν δέκα Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ἐνοχλήθηκαν μέ τήν παρασκηνιακή δραστηριότητά της, προκειμένου νά ἀπουσιάσουν καί ἄλλες Ἐκκλησίες ἀπό τή Σύνοδο. Εἶναι μιά πολυπληθής Ἐκκλησία, πού τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μοίρασε μαζί της σέ δύσκολες ἐποχές τήν πορεία τῶν Ὀρθόδοξων λαῶν καί δέν εἶναι ὥριμο νά δρᾶ τώρα παρασκηνιακά».

(ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr)

10) 26-7-2018 Ἡ πανήγυρις τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος στήν Μητρόπολη Προύσης στόν Φραγκισκανό Ναό
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΡΟΥΣΗΣ
Εὐχαρίστως ἀνακοινοῦται εἰς τοὺς εὐλαβεῖς καὶ φιλακολούθους χριστιανοὺς ὅτι, τὴν Πέμπτην 26ην Ἰουλίου ἐ..ἔ. ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ Ἰαματικοῦ, καὶ ὥραν 18:00ην στὴν Φραγκισκανικὴ Ἐκκλησία στὴν Προύσα, θὰ τελεσθεῖ ὁ πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου.
Τὴν Παρασκευὴν 27ην Ἰουλίου ἐ.ἔ., θὰ τελεσθεῖ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὴν Ἀπολλωνιάδα Προύσης στὸν ὁμώνυμον πανηγυρίζοντα ἐκεῖ Ἱερὸν Ναὸν ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου.
Μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν θὰ ἐπακολουθήσει ἑόρτιος τράπεζα.

(ΠΗΓΗ: http://fanarion.blogspot.com)

11) 22-10-2018 ΦΑΚΕΛΟΣ MASON PRIDE : Γιατί ὁ Μητρ. Προύσης προλογίζει βιβλίο περήφανου μασόνου;
Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2018 κάποιος ἐπ’ὀνόματι Λάος Νικόλαος, φερόμενος ὡς διδάκτωρ θεολογίας ἀπό τό Academia Teológica de San Andrés, MEXICO Iglesia Ortodoxa Ucraniana en México, Asociación Religiosa En Comunión con la Iglesia Ortodoxa Ucraniana Autocéfala Canónica Apartado Postal 175, 91001, Xalapa, Veracruz, México (52) (228) 8156635 παρουσιάζει τό νέο του βιβλίο μέ τίτλο “ΝΟΟΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ” τοῦ Δρ. Νικολάου Λάου [1]
Γιατί μιά παρουσίαση βιβλίου νά κινήσει τό ἐνδιαφέρον ἑνός ἀνωνύμου ἀκροατῆ, πού ἀγωνιᾶ γιά τό οἰκουμενιστικό παραλήρημα τῆς ἐποχῆς μας; Γιατί πολύ ἁπλά τό βιβλίο προλογίζει ὁ Μητροπολίτης Προύσης, Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης καί Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δρ. Ἐλπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης.
Ἀναζητώντας βιογραφικά στοιχεῖα γιά τόν Δρ Νικόλαο Λάο, διαπιστώσαμε πώς πρόκειται γιά ἕναν περήφανο μασόνο.
«Βάσει τῶν σχετικῶν ἐρευνῶν μου καί σέ συνεργασία μέ τον Μητροπολίτη Μεξικοῦ καί Πάσης Λατινικῆς Ἀμερικῆς τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κ.κ. Daniel (de Jesús Ruiz Flores), συντόνισα, ἀρκετά ἔτη πρίν, μιά βαθιά ἐπιχείρηση γιά τήν ἀναδιοργάνωση τοῦ Τεκτονισμοῦ γενικά καί τοῦ οὐσιωδῶς ἀποδομημένου τάγματος τῶν Βαυαρῶν Illuminati εἰδικότερα, μέ σκοπό ἀφ’ἑνός αὐτοί οἱ ὀργανισμοί νά λειτουργήσουν στήν ὑπηρεσία τῆς Χριστιανικῆς Πίστης, ὅπως ξεκίνησαν στήν αὐθεντική, πρωτογενή ἐκδοχή τους, ἀφ’ἑτέρου νά ὑπηρετήσουν εἰλικρινά τήν πνευματική ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό κάθε τυραννία».
Ἐπιχειρεῖ νά διαστρέψει τή σχέση μασονίας καί Ὀρθοδοξίας μέ προκλητικό τρόπο.
«Σέ αὐτό τό πλαίσιο, μέ τή βοήθεια τῶν συνεργατῶν μου καί μέ ὄργανο τό ἀναδιοργανωμένο Τάγμα τῶν Illuminati (τῆς Βαυαρίας), ἀφ’ἑνός ἀποτρέψαμε τή διείσδυση καί ἀνάπτυξη ἐσωτεριστικῶν καί ἄλλων ἀδελφοτήτων μή συμβατῶν μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία, ἀφ’ἑτέρου διαμορφώσαμε τυπικά τεκτονικῶν ἐργασιῶν συμβατά μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία καί Δογματική. Μετά ἀπό τήν προαναφερθεῖσα βαθιά ἐπιχείρηση ἀνασυγκρότησης αὐτῶν τῶν ὀργανισμῶν, ἐγώ προσωπικῶς, οὐδεμία περαιτέρω διοικητική ἤ ἄλλη θέση κατέχω σέ αὐτούς τούς ὀργανισμούς, φρονώντας ὅτι ἔχω ὁλοκληρώσει τήν ἀποστολή μου στόν χῶρο τοῦ Τεκτονισμοῦ καί τοῦ συστήματος τῶν Βαυαρῶν Illuminati» [2].
Ἔχει ἐκδώσει βιβλίο γιά τή μασονία καί ἀποκαλύπτει μέ ξεχωριστή ὑπερηφάνεια τό ἔργο του στόν Ἐλευθεροτεκτονισμό.
Τό βιβλίο προλογίζουν: ὁ Μητροπολίτης Προύσης, Ἠγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης καί Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δρ. Ἐλπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, ὁ Διονύσης Πολίτης, Διευθυντής τοῦ Ὁμίλου Liberty Press, ὁ Δρ. Βλαντίμιρ Κούλικοφ, Διδάκτωρ Ἱστορίας τοῦ Ἰνστιτούτου Ἀνατολικῶν Σπουδῶν τῆς Ρωσικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καί Γενικός Γραμματέας τοῦ International Institute for Social and Economic Studies, καί ὁ Ρόμαν Βλαντίμιροβιτς Ρομάτσεφ, Πρόεδρος καί Ἱδρυτής τοῦ ὁμίλου R-Techno, Μέλος τῆς Society of Competitive Intelligence Professionals (SCIP).
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΝΟΟΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ του Δρ. Νικολάου Λάου
Τό βιβλίο μέ τίτλο ‘’Νοοπολιτική’’, το ὁποῖο ἔχει συγγράψει ὁ φιλόσοφος καί σύμβουλος νοοπολιτικής Δρ. Νικόλαος Λάος, ἔχει πάρει ἤδη την ὁδό πρός το τυπογραφεῖο, προκειμένου νά ἐκδοθεῖ περί τα τέλη Σεπτεμβρίου 2018 ἀπό τίς Ἐκδόσεις Δίαυλος (ὁδός: Μαυρομιχάλη 72-74, Ἀθήνα 10680, τηλ.: 210-3631169, 210-3617473).
«Νοοπολιτική (noopolitics ἤ Noopolitik) εἶναι “ἡ διεξαγωγή τῆς πολιτικῆς στό πληροφοριακό-πνευματικό πεδίο, τό ὁποῖο δημιουργεῖται ἀπό τήν ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν συνειδήσεων καί ἀπό τή σχέση μεταξύ τῆς συνείδησης καί τοῦ κόσμου.” Γράφει ὁ Δρ. Λάος στό προαναφερθέν βιβλίο του: “Ἡ διεξαγωγή τῆς πολιτικῆς ἐπάνω στή γῆ ὀνομάζεται γεωπολιτική (geopolitics). Ἡ διεξαγωγή τῆς πολιτικῆς στό πληροφοριακό-πνευματικό πεδίο, το ὁποῖο δημιουργεῖται ἀπό τήν ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν συνειδήσεων καί ἀπό τή σχέση μεταξύ τῆς συνείδησης καί τοῦ κόσμου ὀνομάζεται νοοπολιτική (noopolitics ἤ Noopolitik).” Ὁ ὅρος ‘νοοπολιτική’ ἐπινοήθηκε ἀπό δύο ἐπιστήμονες εἰδικούς στήν ἀμυντική πολιτική, τόν Τζόν Ἀρκουίλα (John Arquilla) καί τόν Ντέιβιντ Ρόνφελντ (David Ronfeldt), στό πλαίσιο μιᾶς πολύ σημαντικῆς μελέτης τους γιά τήν πληροφοριακή στρατηγική τῶν Η.Π.Α., ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε τό 1999 ἀπό τή RAND Corporation. Μέ τό ἔργο τοῦ Δρ. Νικολάου Λάου, ἡ νοοπολιτική καθίσταται μία ὁλοκληρωμένη ἐπιστήμη καί τέχνη καί μάλιστα διαμορφώνεται ἐπάνω σέ ἑλληνικά πνευματικά θεμέλια. Καθώς ἡ πεπαιδευμένη ἀνθρωπότητα συνειδητοποιεῖ ὅλο καί περισσότερο τήν ὑπεροχή τῆς νοοπολιτικῆς ἔναντι τῆς γεωπολιτικῆς καί καθώς ἡ πληροφορία καί ἰδιαιτέρως ἡ γνώση ἀναγνωρίζονται ὡς οἱ σημαντικότεροι πόροι τόσο στήν οἰκονομία ὅσο καί στήν πολεμολογία, ἡ μεταφυσική (ἤ ὀντολογία)―δηλαδή, ἡ διερεύνηση τῆς φύσης τοῦ ὄντος, τῆς ὕπαρξης καί τῆς πραγματικότητας―ἀποκαθίσταται στόν παλαιό θρόνο της ὡς ἡ βασίλισσα τῶν πνευματικῶν δραστηριοτήτων τοῦ ἀνθρώπου. Στό παρόν βιβλίο του, ὁ Δρ. Νικόλαος Λάος προτείνει καί διαυγάζει μία μετάβαση ἀπό τόν διαστρεβλωμένο Θουκυδιδισμό, τόν μηχανιστικό τρόπο σκέψης καί τήν πολιτική κληρονομιά τῶν ἀποτυχημένων Μεγάλων Δυνάμεων τῆς ἱστορίας -οἱ ὁποῖες στοιχειώνουν τή σύγχρονη πολιτική σκέψη- σέ μία ἐπικαιροποιημένη ἐπανανακάλυψη τῆς Πλατωνικῆς φιλοσοφίας καί τῆς θεολογίας τῶν μεσαιωνικῶν Ἑλλήνων ἡσυχαστῶν, καί ἀπό ἐκεῖ πρός ἕνα ἑλληνικό στρατηγικό ὅραμα γιά τήν παγκοσμιοποίηση καί μία γενική ἀναθεώρηση τῆς νεωτερικῆς πολιτικῆς θεωρίας, γενικῶς, καί τῆς θεωρίας τῶν διεθνῶν σχέσεων, ἰδιαιτέρως. Μεταξύ ἄλλων, στό παρόν βιβλίο, ἀπαντῶνται θεμελιώδη ἐρωτήματα, ὅπως τά ἑξῆς: Πόσο ἐλεύθερος καί, ἄρα, πόσο δημιουργικός μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Πῶς μπορεῖ νά ὑπάρξει ὁ ἄνθρωπος μετά καί πέρα ἀπό τή νεωτερικότητα καί τή μετανεωτερικότητα; Πῶς μπορεῖ νά διαμορφωθεῖ ἡ πολιτική ζωή μετά καί πέρα ἀπό τόν φιλελευθερισμό, τόν σοσιαλισμό-κομμουνισμό καί τόν φασισμό; Γιατί ἡ παραδοσιακή μεταφυσική δέν ἀποτελεῖ μόνο τό πνευματικό θεμέλιο ἑνός κόσμου, πού προηγήθηκε καί ἀντικαταστάθηκε ἀπό τόν νεωτερικό ἀστικό πολιτισμό, ἀλλά ἀποτελεῖ καί τό πνευματικό θεμέλιο ἑνός νέου καλύτερου κόσμου, πού μπορεῖ νά οἰκοδομηθεῖ μετά ἀπό τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀστικοῦ συστήματος; Τά ἀτομικά δικαιώματα καί οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες ἀποτελοῦν ἁπλῶς κοινωνικές συμβάσεις καί παραχωρήσεις τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας πρός τούς ὑπηκόους της ἤ μήπως ἔχουν ὀντολογικό ἔρεισμα (μεταφυσικό βάρος); Τί σημαίνει ὄντως ὑγιής πολιτεία; Τό παρόν βιβλίο ἀποτελεῖ ἕνα ὁλοκληρωμένο ἐγχειρίδιο νοοπολιτικῆς, διαπολιτισμικῶν σχέσεων καί πολιτιστικοῦ πολέμου.Ἐπί πλέον, στό παρόν βιβλίο, δημοσιεύονται τά πορίσματα τῆς ἔρευνας τοῦ συγγραφέα στά θεμέλια τῆς πολιτικῆς οἰκονομίας, ἀναδεικνύοντας μία νέα νοοπολιτική θεώρηση τῶν προβλημάτων τῆς οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης. Ὁ συγγραφέας εἶναι σαφής, γράφοντας: “Ἡ πραγματική οἰκονομία τῆς ἀνθρωπότητας προσδιορίζεται περισσότερο ἀπό τήν πνευματική δύναμη τῆς ἀνθρωπότητας παρά ἀπό τή φυσική δύναμη τῆς ἀνθρωπότητας καί τούς φυσικούς πόρους. Ἐξ οὐ καί ἡ πνευματική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά τοποθετηθεῖ στήν κορυφή τῆς ἱεραρχίας τῶν παραγωγικῶν συντελεστῶν. Ἡ δημιουργικότητα τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης εἶναι o σημαντικότερος παραγωγικός συντελεστής, διότι ἐνσωματώνει ἰδέες μέσα στήν ἐργασία καί στό κεφάλαιο, καί οἱ ἰδέες αὐξάνουν τό προϊόν, πού παράγει ἡ οἰκονομία μέσῳ τῆς ἐργασίας καί τοῦ κεφαλαίου χωρίς νά χρειάζεται οὔτε ἐπί πλέον ἐργασία οὔτε ἐπί πλέον κεφάλαιο.” Ἀποδεικνύει τίς θέσεις του μέ ἰσχυρά φιλοσοφικά, πολιτικά καί οἰκονομετρικά ἐπιχειρήματα καί τεκμήρια.

[1] http://libertypress.gr/noopolitiki-nikoloaou-laou/

[2] https://www.defence-point.gr

(ΠΗΓΗ: https://www.katanixis.gr)

12) 11-5-2019 Ὁ νέος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος πρός Πατριάρχη Βαρθολομαῖο : «Σεπτέ Πρώτε τῆς Ὀρθοδοξίας»
Στήν ἀντιφώνησή του ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἐξέφρασε πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τήν ἐγκάρδια εὐγνωμοσύνη του γιά τήν ἐκλογή του.
«Ὡς τέκνον Σας πνευματικόν, ὡς νεόφυτον ἐλαίας ἐκ τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ὡς ἐλάχιστον κλῆμα τῆς εὐκληματούσης ἀμπέλου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀλλά καί ὡς ἀπλοῦν ἡλιοτρόπιον, θά ἔχω πάντοτε ἐστραμμένον τό βλέμμα μου πρός Ὑμᾶς, Σεπτέ Πρῶτε τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι μόνον οὕτω θά δυνηθῶ νά καρποφορήσω, διότι γνωρίζω ὅτι μόνον κύκλῳ τῆς Τραπέζης Σας θά δυνηθῶ νά φέρω καρπόν, ἐκκοπτώμενος δέ τῆς ζωηφόρου ταύτης Ἀμπέλου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας θά κινδυνεύσω νά ἐκκοπῶ καί νά βληθῶ εἰς τό πῦρ τῆς ἀγνωμοσύνης καί τῆς ἀπωλείας».

(ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr)

13) 11-5-2019 Συγχαρητήρια τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβη Τζέφρυ Πάιατ στόν νέο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς
Τά θερμά του συγxαρητήρια καί τίς καλύτερες εὐχές του στόν νέο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρο ἐξέφρασε μέσῳ τοῦ λογαριασμοῦ του στό twitter ὁ Πρέσβης τῶν ΗΠΑ στήν Ἀθήνα κ. Τζέφρι Πάιατ.
Ἐπίσης, ὁ Ἀμερικανός Πρέσβης ἀναφέρθηκε στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς, τονίζοντας τήν σπουδαίτητα τοῦ θεσμοῦ γιά τούς δεσμούς μεταξύ τῶν δύο λαῶν.
‘’Τά θερμά μου συγχαρητήρια καί τίς καλύτερες εὐχές μου στόν κ. Ἐλπιδοφόρο γιά τήν ἐκλογή του ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στή Βόρεια Ἀμερική – ἕναν θεσμό οὐσιαστικό γιά τοὐς ἰσχυρούς μας ἀνθρώπους, γιά τούς δεσμούς τῶν λαῶν μας καί γιά τήν ὑποστήριξη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στά χρόνια οἰκονομικῆς δυσκολίας’’ δήλωσε ὁ κ. Πάιατ.

(ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr)

13) 15-11-2019 Ἀπό τό μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἐλπιδοφόρου πρός τό πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς
… Στίς 22 Ἰουνίου, στήν Ἐνθρόνισή μου, προσδοκῶ νά ἀγκαλιάσω καί τούς οἰκουμενικούς καί διαθρησκειακούς φίλους μας καθώς καί ὁλόκληρη τήν πλουραλιστική Ἀμερικανική κοινωνία, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τήν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεως καί τήν θρησκευτική ἐλευθερία μέ πάθος…

(ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr)

15) 20-5-2019 Μέ τόν Τζέφρι Πάιατ συναντήθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς
Μέ τόν νέο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρο, συναντήθηκε σήμερα ὁ Ἀμερικανός πρέσβης στήν Ἑλλάδα, Τζέφρι Πάιατ. Μέσῳ τοῦ προσωπικοῦ του λογαριασμοῦ στό Twitter, ὁ Ἀμερικανός πρέσβης ἐνημέρωσε ὅτι συνεχάρη τόν νεοεκλεγέντα Ἀρχιεπίσκοπο καί τοῦ ἐξέφρασε τήν ἐκτίμησή του γιά τόν κρίσιμο, ὅπως εἶπε ρόλο «πού θά παίξει στήν ἐμβάθυνση τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στούς πολίτες τῶν ΗΠΑ καί τῆς Ἑλλάδας».
Ἀναλυτικά τά ὅσα ἔγραψε ὁ κ. Πάιατ :
«Εἶναι τιμή μου νά συγχαρῶ τόν νεοεκλεγέντα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο γιά τήν ἐπικείμενη ἀποστολή του καί νά ἐκφράσω τήν ἐκτίμηση μου γιά τόν κρίσιμο ρόλο, πού θά παίξει στήν ἐμβάθυνση τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στούς πολίτες τῶν ΗΠΑ καί τῆς Ἑλλάδας».

(ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.com)