« Κανένας λόγος δέν εἶναι μάταιος, ἀλλά ἔχει δύναμη μέσα του» Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Νά πιστεύεις ἀκράδαντα πώς κάθε λόγος, καί ἰδιαίτερα ὁ λόγος πού προφέρεται κατά τή διάρκεια τῆς προσευχῆς, εἶναι πραγματοποιήσιμος. Ὁ ποιητής τοῦ λόγου εἶναι ὁ Θεός Λόγος. Ὁ Θεός πού λατρεύεται ὡς Ἁγία Τριάδα, ἐκφράζεται μέ τρεῖς λέξεις ἤ ὄνομα: Πατέρας, Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα. Κάθε λέξη ἀναφέρεται σέ μιά ἀντίστοιχη ὕπαρξη. Εἶναι σά νά λέμε πώς κάθε λέξη μπορεῖ νά μετατραπεῖ σέ ὕπαρξη, σέ πράξη. Γι᾿ αὐτό νά τιμᾶς τά λόγια, νά τά σέβεσαι. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁ Προσωπικός Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι πάντα ἑνωμένος μέ τόν Πατέρα καί τό ἅγιο Πνεῦμα. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ὁ Πατέρας, ἡ Ὑπέρτατη Σοφία, συμμετέχει μέ τήν ἁπανταχοῦ παρουσία Του, τό Δημιουργικό Λόγο καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, στήν ἐκπλήρωση τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤ στίς προσευχές καί τά ἔργα πού ἔγραψαν οἱ πάνσοφοι Ἅγιοι Πατέρες. Κανένας λόγος δέν εἶναι μάταιος, ἀλλά ἔχει δύναμη μέσα του. Ἀλίμονο σέ κείνους πού μιλᾶνε ὀκνηρά καί ἄσκοπα. Δέ θά ἔχουν καμιά δικαιολογία γιά τήν ἀργολογία τους. «Οὐκ ἀδυνατίσει παρά τῶ Θεῷ πᾶν ρῆμα» (Λουκ. Α΄: 37). Ἡ δύναμη καί ἡ ἐπίτευξη εἶναι γενικά ἰδιότητες τοῦ λόγου. Ἔτσι πρέπει νά ᾿ναι ὁ λόγος στά στόματα τῶν ἀνθρώπων.

 Ὅλα τά θαύματα τά ἐπιτελεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τό ἴδιο Πνεῦμα χορηγεῖ στόν ἕνα δύναμη καί στόν ἄλλο ἔργα δυνάμεως. Ἐσύ δέν ἔχεις παρά νά μιλήσεις μέ πίστη· μήν ἀνησυχεῖς καθόλου γιά τήν ἀποτελεσματικότητα τοῦ λόγου σου. Τό Ἅγιο πνεῦμα θά φροντίσει γι᾿ αὐτό.

Πίστευε ἀκράδαντα πώς πάντα σκέφτεσαι, αἰσθάνεσαι, μιλᾶς, κινεῖσαι καί ἐνεργεῖς ἐν Θεῷ – θά λέγαμε, σά νά βρίσκεσαι μέσα Του. «. . . . ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. Στ΄ : 56). Σέ περιβάλλει ἀπ᾿ ὅλες τίς πλευρές. Εἰσχωρεῖ μέσα σου καί γνωρίζει τά πάντα γιά σένα. «Σύ ἔγνως πάντα, τά ἔσχατα καί τά ἀρχαῖα· σύ ἔπλασάς με καί ἔθηκας ἐπ᾿ ἐμέ τήν χεῖρά σου» (Ψαλμ. Ρλη΄ : 5, λέει ὁ ἁγιος προφητάνακτας Δαβίδ. Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, καθώς καί ὅλοι οἱ Ἄγγελοι κι οἱ Ἅγιοι εἶναι ἐπίσης ἐν Θεῷ. Ποιός λοιπόν μπορεῖ νά βρίσκεται πιό κοντά, ποιός ἔχει στενότερη κοινωνία μέ τούς πιστούς χριστιανούς ἀπό τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους; Γι᾿ αὐτό νά ἐπικαλεῖσαι τόν ἴδιο τό Θεό, τόν Κύριο τῶν πάντων, ἀλλά νά ἐπικαλεῖσαι καί τούς Ἁγίους Του μέ πίστη, ἐλπίδα καί ἀγάπη καί νά τούς ζητᾶς νά μεσολαβήσουν γιά σένα στό Θεό. Νά ζητᾶς ἀπό τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους νά μεσιτεύουν στό Θεό γιά σένα, ὅπως θά ζητοῦσες κάτι ἀπό τούς ζωντανούς. Νά στέκεσαι πρόσωπο πρός πρόσωπο ἀπέναντί τους, πιστεύοντας πώς καί κεῖνοι στέκονται πρόσωπο πρός πρόσωπο ἀπέναντί σου.
Νά σκέφτεσαι πάντα πώς εἶσαι μισητός, φτωχός, ἐνδεής, τυφλός καί γυμνός χωρίς τό Θεό καί πώς ὁ Θεός εἶναι τά πάντα γιά σένα. Αὐτός εἶναι ἡ δικαιοσύνη σου, ὁ ἁγιασμός σου, ὁ πλοῦτος σου, ἡ ἀμφίεσή σου, ἡ ἀνάσα σου, ἡ ζωή σου, τά πάντα.
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου»