«Εἴμαστε εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, κι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ : 16).»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Κάθε στιγμή εἶμαι ὀφειλέτης στόν Κύριο, πνευματικά καί σωματικά. Πνευματικά γιά τίς ἁμαρτίες μου, σωματικά, ἐπειδή λαβαίνω χάρισμα ὅλες τίς ὑλικές δωρεές Του, ὅπως τροφή, χρήματα, ροῦχα, ἀέρα, ζέστη, φῶς καί γενικά ὅλα τά χρειαζούμενα τῆς ζωῆς.
Πῶς τότε θά μποροῦσα νά μή νιώθω χαρά τό νά συγχωρῶ«τά ὀφειλήματα» τῶν ἀδελφῶν μου, τόσο τά πνευματικά ὅσο καί τά ὑλικά, ὅταν ὁ Κύριος μοῦ συγχωρεῖ ἀμέτρητες φορές τό πλῆθος τῶν παραπτωμάτων μου;
Πῶς μπορῶ νά κάνω ἀλλιῶς ἀπό τό νά δίνω ἐλεύθερα τά δῶρα πού ἀνήκουν στόν Κύριο, ὅταν Ἐκεῖνος μοῦ χορηγεῖ ἐλεύθερα ἀμέτρητες πνευματικές καί ὑλικές εὐλογίες, ὅπως φωτισμό νοῦ καί καρδιᾶς, πλῆθος γνώσης, εἰρήνη καί καρδιακή εὐφροσύνη, καθώς καί κάθε ἄλλο ἀγαθό;
Θά ᾿μουν ἄλογα κτῆνος ἄν συμπεριφερόμουν διαφορετικά. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα σῶμα, ἀλλήλων μέλη, ἀμοιβαῖα ὑποχρεωμένοι ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Στό κοινωνικό σῶμα εἶναι ἀδύνατο ν᾿ ἀποφύγεις τίς ὑποχρεώσεις τῶν ἄλλων ἤ τίς δικές μας στούς ἄλλους. Κι εἶναι ἀδύνατο σέ μᾶς νά μή συγχωροῦμε τά σφάλματα τῶν ἄλλων.
Ὅπως στό σῶμα μας κάποια μέλη ἤ ὄργανα συχνά ζοῦν σέ βάρος ἄλλων (ὅπως γιά παράδειγμα τό στομάχι σέ βάρος τοῦ κεφαλιοῦ ἤ τῶν χεριῶν ἤ τῶν ποδιῶν), ἔτσι συμβαίνει καί στούς ἀνθρώπους. Ἐκεῖνο πού ἔχει σημασία ὅμως εἶναι νά θυμόμαστε πώς ὅλα τά ἔχουμε δωρεάν ἀπό τό Θεό. Σ᾿ Ἐκεῖνον εἴμαστε ὑποχρεωμένοι ἄπειρα.
Ἐκεῖνος συγχωρεῖ μέ ἀγάπη τά παραπτώματά μας, ἀρκεῖ καί μεῖς νά συγχωροῦμε τούς δικούς μας ὀφειλέτες.
Γι᾿ αὐτό ἄς συγχωροῦμε πρόθυμα καί μέ χαρά ἐκείνους πού μᾶς βλάπτουν.
Ἄς προσφέρουμε καθημερινά τή θυσία αὐτή στό Θεό κι ἄς ζοῦμε μέ ἀγάπη.
Ἄς ἀρνηθοῦμε τό θέλημά μας καί τό βάρος τῶν παθῶν κι ἄς ὑποταχτοῦμε ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Εἴμαστε εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, κι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ : 16).
Συνεχίζεται…

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ἡ ἐν Χριστῷ Ζωή μου”
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης