Οι ελληνικές υποχωρήσεις και το θράσος των Σκοπίων

Οι ελληνικές υποχωρήσεις και το θράσος των Σκοπίων

Οι ελληνικές υποχωρήσεις και το θράσος των Σκοπίων 

Κωνσταντίνος Χολέβας

Κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον αντιπρόεδρο των Σκοπίων κ. Μπεσίμι, ο Ελληνας ΥΠΕΞ Δ. Αβραμόπουλος προσδιόρισε ως εξής την επίσημη πολιτική μας: Η Ελλάς θα δεχθεί μία ονομασία των Σκοπίων με γεωγραφικό προσδιορισμό, ο οποίος δεν θα επιτρέπει αλυτρωτικές βλέψεις. Η χώρα μας επιθυμεί στα βόρεια σύνορά της να δημιουργηθεί μία ζώνη ειρήνης, ανάπτυξης και ευημερίας. Κατανοώ την πρόθεση και την ανάγκη του Ελληνα υπουργού να συνδυάσει τη διπλωματική αβροφροσύνη με τον ρεαλισμό, αλλά φοβούμαι ότι όσα είπε περιέχουν αντιφάσεις και αφήνουν αρκετά κενά. 

Πρώτον. Σημειώνω ότι δεν είναι σωστό η επίσημη ελληνική φρασεολογία να αναφέρεται σε «αλυτρωτισμό» των Σκοπίων. Είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι υπάρχουν κάποιες ομάδες πληθυσμού στη χώρα μας που συγγενεύουν εθνολογικά με τον ψευδομακεδονισμό των Σκοπίων. Η ακριβής ορολογία θα μπορούσε να είναι «ακραίος εθνικισμός» ή επεκτατισμός ή ιστορική παραχάραξη ή μεγαλομανία και άλλα σχετικά. Αλύτρωτοι Μακεδόνες δεν υπάρχουν στη Μακεδονία μας. Πλην λίγων εκατοντάδων παρασυρμένων φιλοσκοπιανών, τα δυόμισι εκατομμύρια κατοίκων της Μακεδονίας είναι υπερήφανοι Ελληνες και σε ουδένα επιτρέπουν να τους το αμφισβητήσει.

Δεύτερον. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός που θα ανατρέπει τα εθνικιστικά σχέδια και τις ανιστόρητες μεγαλαυχίες και κομπορρημοσύνες των σκοπιανών κυβερνήσεων. Η Βόρειος Μακεδονία δίνει διεθνώς την εντύπωση ότι υπάρχει και μία Νότιος, η οποία πρέπει φυσιολογικά να ενωθεί ή να προσαρτηθεί. Η Ανω Μακεδονία εκφράζει ιστορική ασέβεια προς την Αρχαία Ανω Μακεδονία, που ήταν η σημερινή Δυτική Μακεδονία (Κοζάνη, Φλώρινα κλπ) και τροφοδοτούσε με τις γενναιότερες φάλαγγες τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Μακεδονία του Βαρδάρη δικαιώνει τον κομμουνιστή δικτάτορα Τίτο, ο οποίος έπλασε τον μύθο των τριών κομματιών του τεχνητού «Μακεδονικού Εθνους» που πρέπει να ενωθούν. Απορώ γιατί ο κ. Αβραμόπουλος δεν πήρε αφορμή από πρόσφατη πρόταση του μεσολαβητή κ. Νίμιτς για να επαναφέρει το όνομα «Δημοκρατία του Βαρδάρη». Προσοχή: Ο Νίμιτς μίλησε για Δημοκρατία και όχι Μακεδονία του Βαρδάρη, αλλά εμείς δεν αξιοποιήσαμε αυτήν την, έστω και στιγμιαία, προσχώρησή του στην ιστορική και γεωπολιτική αλήθεια. Κρίμα.

Τρίτον. Οσο κρατούσαμε τη σταθερή θέση ότι δεν δεχόμαστε να υπάρχει ο όρος Μακεδονία έστω και ως σύνθετος ή με προσδιορισμό, τότε τα Σκόπια υφίσταντο ήττες. Ετσι κερδίσαμε στον ΟΗΕ το πρωτοφανές γεγονός να ενταχθεί μία χώρα με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη ήθελε: ΦΥΡΟΜ και όχι «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ετσι επιτύχαμε και τη δημόσια δήλωση του Βρετανού ΥΠΕΞ και υπευθύνου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα Βαλκάνια Ντέιβιντ Οουεν ότι «τα συλλαλητήρια εκατομμυρίων Ελλήνων με έπεισαν ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι ολόκληρος ο ελληνικός λαός ενοχλείται από το ζήτημα της ονομασίας».

Οταν αρχίσαμε να υποχωρούμε και να μιλάμε για σύνθετη ονομασία και άλλα παρόμοια, τότε τα μεν Σκόπια αποθρασύνθηκαν, η δε διεθνής κοινότητα έπαυσε να θεωρεί σοβαρό το ζήτημα. Οσοι πίστεψαν ότι με μερικές επενδύσεις στα Σκόπια θα «εξαγοράσουμε» την πολιτική τους διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Οσο ρίχνουμε χρήματα εκεί τόσο περισσότερο ακραίος γίνεται ο ανθελληνισμός και ο αναθεωρητισμός τους. Βλέπετε τα αγάλματα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου.

Τέταρτον. Πώς θα επιβάλει η χώρα μας τη ζώνη ευημερίας, όταν με την υπερβολική... ευγένειά της ενθαρρύνει και τον σκοπιανό και τον αλβανικό εθνικισμό; Αν δεν βάλουμε σαφή φραγμό στα λόγια και τα έργα των Αλβανών, που ζητούν μέχρι και την Πρέβεζα, τότε ειρήνη δεν νοείται. Ειδικά δε για το μέλλον του σκοπιανού υβριδίου ο αλβανικός εθνικισμός σχεδιάζει τη διάλυση του κράτους με απόσχιση των δυτικών επαρχιών, όπου ζει πολυάριθμη αλβανική κοινότητα.

Επιτέλους, ας θέσουμε φραγμούς στους εθνικισμούς των γειτόνων. 
http://www.dimokratianews.gr