Α' πρός Τιμόθεον Ἐπιστολή Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, πού ἔγινε στά πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων στήν Α' πρός Τιμόθεον Ἐπιστολή, στό χωρίο Κεφάλαιο 6, στίχοι 14-15, στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τήν Πέμπτη 07-11-2013.

....τοῦ ζωοποιοῦντος Θεοῦ. Ἐδῶ τά λόγια εἶναι ἀνεπαρκή γιά νά ἐκφράσουμε Αὐτόν τόν Θεό πού εἶναι ὁ Ζωοποιῶν Θεός. Καί ὁ Ὁποῖος ὄχι μόνο μᾶς ἔδωσε ζωή, «πνοήν ζωῆς»[1], ὅπως λέει τό δεύτερο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, «πνοήν ζωῆς», ἀλλά μᾶς ζωοποίησε καί μᾶς τούς νεκρούς καί μᾶς ἀνέστησε μετά καί ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί μᾶς ἔδωσε ζωή καί πάλι. Εἶναι ὁ Ζωοποιῶν συνεχῶς τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός.

Δέν μποροῦμε χωρίς αὐτά νά ζήσουμε. Δέν μποροῦμε χωρίς ἀνάσα νά ζήσουμε. Τοῦ ζωοποιοῦντος τά πάντα! Τά πάντα, τά πάντα! Δέν ὑπάρχει κάτι πού δέν εἶναι μέσα στή ζωοποιό, ἀγαπητική δύναμη τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια! Εἶναι μόνο ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ, πού ἐνεργεῖ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, δέν ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια πού θά μᾶς ἐνεργοποιήσει. Καμιά ἄλλη ἐνέργεια! Προσέξτε, τίποτε ἄλλο καί αὐτό τό τονίζω τώρα ὡς λόγο ἔστω παρεμβατικῶς ἤ παρεμβολικῶς γιατί ἔχει σημασία. Δέν ὑπάρχει ἄλλη ἐνέργεια. Μόνο ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ! Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν ἀκτίστων Αὐτοῦ ἐνεργειῶν, πού ἐνεργοποιεῖ τά πάντα στή ζωή μας.

Ὅ,τι ἄλλο μᾶς προτείνεται ὡς δυνατότητα κάποιας ἐνέργειας πού μᾶς κάνει νά εἴμαστε καλά, εἶναι πλάνη! Ὅ,τι μᾶς προτείνουν ὅτι εἶναι μία ἐνέργεια πού θά μᾶς κάνει καλό καί οἱ ἄνθρωποι ἀνοήτως τά κυνηγοῦν καί τρέχουν πίσω ἀπό αὐτά, εἶναι πλάνες! Τίποτε ἄλλο δέν ζωοποιεῖ, δέν μᾶς κάνει νά ζήσουμε παρά μόνο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος διά τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του, λειτουργεῖ τά πάντα. Καί μᾶς ζωοποιεῖ! Δέν ὑπάρχουν ἄλλες ἐνέργειες, προσέξτε αὐτό! Ἐνέργειες ὅπως λένε, διάφορες πνευματικές. Γι᾽ αὐτό, βλέπετε, ὑπάρχει μιά ὁλόκληρη ἱστορία, τῶν λεγομένων πλανεμένων, τό ἔχω πεῖ καί ἄλλες φορές, τό ἔχω ἀναλύσει, θεραπευτικῶν μεθοδολογιῶν, κοσμικῶν δαιμονιωδῶν μεθοδολογιῶν, οἱ ὁποῖοι λένε πού ἔχουν δυνατότητα νά δώσουν ζωή στόν ἄνθρωπο, νά τόν ἐνεργοποιήσουν διά κάποιας ἐνέργειας. Δέν ὑπάρχει ἄλλη ἐνέργεια πέρα ἀπό τόν Θεό, ὅλα τά ἄλλα εἶναι δαιμονιώδη, νά τό ποῦνε συγκεκριμένα, μέσα ἀπό τήν ψευτοδύναμη τοῦ διαβόλου νά ποῦνε, πού δέν ἔχει καμία δύναμη [ὁ διάβολος]. Ὅλα τά ἄλλα πού εἶναι αὐτές οἱ ἐνεργειακές θεραπεῖες, ἀκόμα καί οἱ βιοενεργειακές, θά μπλέξουν ὅλα, ὁ κόσμος πλανιέται, εἶναι πλάνες! Δέν ὑπάρχουν τέτοια πράγματα. Καί αὐτά πρέπει ὁ λαός νά τά καταλάβει περισταμένως.

Τό λέω, ὡς λόγο παρενθετικό, ἀφοῦ μοῦ τό φέρνει ἡ εὐκαιρία αὐτή, ὅπως γίνεται κάθε χρόνο, σ᾽ ὅλο τό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας γίνεται μία πανελλήνια σύσκεψη, ἕνα συνέδριο τριήμερο, ἀπ᾽ ὅλες τίς Ἐκκλησίες τίς τοπικές τίς Ὀρθοδόξους ὄχι μόνο τῆς Ἑλλάδος, ὅλες τίς Μητροπόλεις. Ἕνα συνέδριο σέ κάποιο μέρος τῆς Ἑλλάδος, ὅπου κάθε χρόνο γίνονται κουβέντες, γι᾽ αὐτά τά θέματα καί πῶς θά περάσει τό μήνυμα αὐτό καί θά βιωθεῖ ἀπό τό λαό μας. Γιά νά μή μένουμε σέ πλάνες. Αὐτές τίς μέρες, ἀπό τήν περασμένη Δευτέρα μέχρι χθές (σημ.: 4-6/11/2013), βρεθήκαμε ὅλοι στό Βόλο, ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Κύπρος, ὅλες, οἱ ὁποῖοι μετεῖχαν σέ μία ἀναζήτηση πιά.

Τί εἶναι, ἐδῶ ἦταν τό θέμα συγκεκριμένο πιά, αὐτές οἱ ἐνεργειακές θεραπεῖες; Γιατί ὁ λαός μας πλανιέται καί τρέχει ἀπό ἐδῶ καί ἀπό ἐκεῖ. Καί παρόλο πού τά ἔχουμε πεῖ πολλές φορές, τώρα πῆρε αὐτό τό πράγμα μία μορφή συγκεκριμένη, πού λένε τά κείμενα, τά πορίσματα, τά ὁποῖα θά περάσουν, θά ἐγκριθοῦν ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο, ἀφοῦ ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπό ὅλη τήν ὁλομέλεια ἐκεῖ, ἀφοῦ ἐπισταμένως ἔγινε ἡ κουβέντα καί ἡ ἀνάλυση τῶν πορισμάτων, θά περάσουν ὡς πρόταση πιά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κανείς πιά στόν χῶρο τῆς Ἑλλάδας, ἀφοῦ ζοῦμε σ᾽ αὐτόν τόν τόπο, δέν μπορεῖ νά πεῖ, ἐγώ ξέρεις ἀκολουθῶ μιά μορφή «ἐνεργειακῆς» θεραπείας πού λέγεται ρέικι. Θά δεῖ, ἐκεῖ πέρα εἶναι καί τά ὀνόματα γραμμένα, ὅσα μπορούσαμε γράψαμε, θά πεῖ, αὐτό εἶναι μιά δαιμονιώδης ἐνέργεια, θεραπευτική ψεύτικη. Δέν ἔχει σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Καί θά περάσουν καί πράγματα τά ὁποῖα δέν φανταζόμαστε, πράγματα τά ὁποῖα δίναμε δέκα χρόνια πάλη γιά νά περάσουν γιατί ἦταν μία πλάνη πού δέν περνοῦσαν. Γιατί εἶχαν πλανηθεῖ πάρα πολλοί καί λυπᾶμαι πού τό λέω, ἀκόμη καί Ἁγιορεῖτες πατέρες ἀκόμη καί ἱερεῖς, πού κατεύθυναν τό ποίμνιό τους νά κάνουν, ξέρω ἐγώ, ὁμοιοπαθητική.

Τώρα περνάει συγκεκριμένα πιά καί λέει, ἡ ὁμοιοπαθητική εἶναι ἀσύμβατη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἔληξε! Δέν σηκώνει κουβέντα! Καί ἀναλύεται γιατί, ὄχι γιατί μᾶς ἦλθε στό κεφάλι ἔτσι, ἐκεῖ γίνεται ἕνα συνέδριο στό ὁποῖο ἦρθαν καί ἐπιστήμονες. Ἐπιστήμονες στό χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Καί εἶπαν τί εἶναι ἐπιστήμη καί τί εἶναι ψευτοεπιστήμη. Καί ἀφοῦ εἶναι ψευτοεπιστήμη εἶναι μιά δαιμονιώδης ἐπιστήμη. Ἄρα ὑπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα καί δέν μπορεῖ ὁ λαός νά πλανιέται καί μάλιστα εἶπαν μερικοί, μά τώρα ὑπάρχουν πολλοί γεροντάδες, ἀκόμη καί Ἁγιορεῖτες πατέρες κατευθύνουν, παράδειγμα σᾶς λέω τώρα, λένε στό λαό τους νά κάνουν ὁμοιοπαθητική. Καί εἶπαν αὐτό τώρα εἶναι μία ἐπίσημη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Τό λέγαμε, τό φωνάζαμε, τώρα πῆρε μορφή καί γραφή ὅτι εἶναι μιά ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη ἔκφραση θεραπείας, εἶναι ψευτοθεραπεία. Δέν μπορεῖς πιά νά τό κάνεις, ἄς τό λέει ὁ ὁποιοσδήποτε Ἁγιορείτης πατέρας τό λέει καί ὁποιοσδήποτε πνευματικός τό λέει, πού ἀκολουθοῦν πολλά πνευματικά του παιδιά. Ὅ,τι λάθος ἔγινε, ἔγινε. Γι᾽ αὐτό μετανοοῦμε! Γι᾽ αὐτό ὑπάρχει μετάνοια. Καί μπορεῖ νά πεῖ δέν ἤξερα, ἔπρεπε νά ξέρει, ἀλλά δέν πειράζει. Τώρα πιά ὅμως δέν μπορεῖ νά πεῖ δέν ξέρω.

Ὑπῆρχε μία ὁμοφωνία σέ αὐτά τά θέματα. Καί ὑπῆρχαν καί ἐπιστημονικές ἀναλύσεις, σᾶς λέω. Δέν [τά] εἴπαμε ἐμεῖς ἐπειδή ἔτσι μᾶς ἦρθε στό κεφάλι, [διότι] εἴμαστε φωτισμένοι σέ ὅλα. Δέν ὑπάρχει κανένα ἔρεισμα καί ἀναφέρθηκαν πολλές τέτοιες ὀνομασίες, παλαιά ὑπῆρχε ἕνας κατάλογος ἀσυμβιβάστων μέ τήν Ὀρθόδοξο πίστη ὁμάδων, σεκτῶν. Τώρα μπῆκε ὁ κατάλογος, ὄχι πιά ὁμάδων, [ἀλλά καί] μεθοδολογιῶν. Σοῦ λέει αὐτό καί αὐτό, εἶναι ἀσυμβίβαστο. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν πρέπει νά πηγαίνουν ἐκεῖ πέρα. Ὄχι ὅτι δέν θέλουμε νά πηγαίνουν, νά [μή] χάσουμε τήν πελατεία μας, δέν ἔχουμε πελατεία ἐμεῖς, γιατί ἐκεῖ πέρα πέφτουν στό ἀσυμβίβαστο τῆς διαστροφῆς τῆς πνευματικής τους ζωῆς. Καί τί εἶναι τό ἀσυμβίβαστο; Ὅτι αὐτό δέν εἶναι μέσα ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια; Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι. Ὑπάρχει κάτι πού θεραπεύει; Ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν τρόπο πού θεραπεύει ἡ Ἐκκλησία μας, διά τῶν εὐχῶν, διά τοῦ Εὐχελαίου καί εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἤ ὑπάρχει κάτι ἄλλο πού θεραπεύει;

Καί συγγνώμη πού θά τό πῶ τώρα, εἶναι καί χαριτωμένο ἀλλά εἶναι καί τραγικό, ἐκεῖ ἀκούσαμε περιστατικά, ἐπειδή εἶναι ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πολλοί πατέρες, ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, κατέθεσαν τραγικές μαρτυρίες.

῞Ενα μοναστήρι κάπου ἐδῶ κοντά, στήν Ἀττική, ἕνα μοναστήρι, ὅταν πᾶνε ἐπισκέπτες τούς πουλᾶνε ἕνα νερό. Πού λένε αὐτό τό νερό εἶναι ἁγιασμένο, ἔχει μέσα του τά τάδε συστατικά, πάρτε το, στοιχίζει πενήντα εὐρώ, θά τό πάρετε σπίτι σας, θά γίνετε καλά. Αὐτό εἶναι μία ἀπάτη. Καί ἔλεγε ἕνας πατέρας στό συνέδριο, πῆγαν ἄνθρωποι ἐκεῖ, ἕνα πούλμαν ἦταν καί ὅλοι ἔδωσαν πενηντάρια, ἀφῆστε τή βλακεία τό πενηντάρι, δέν στέκομαι ἐκεῖ· στέκομαι στό ὅτι ὁ λαός πείθεται εὔκολα, τοῦ λέει ἁγιωτικό νερό. Τί νερό εἶναι αὐτό; Δέν μπορεῖ ἐμεῖς νά πλανιόμαστε ἔτσι καί ὁ λαός πρέπει νά ἔχει ἐγρήγορση. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει Ἁγιασμό, ἔχει Εὐχέλαιο. Τί νερό εἶναι αὐτό; Καί μάλιστα λέει ἐπειδή εἶναι μυροειδές τό νερό, ἔχει ἕνα εἰδικό μύρο λέει, παίρνετε εἰδικό μύρο, πουθενά δέν θά τό βρεῖτε. Γι᾽ αὐτό σ᾽ αὐτό τό μοναστήρι πουλᾶμε, λέει, ἐμεῖς μυροβλύσεις. Μά τί πουλᾶμε, ἐδῶ πέρα τό κάναμε ἐμπόριο; Παραδείγματα σᾶς λέω. Ἐπειδή εἶναι πρακτικά θέματα, τά ὁποῖα ταλανίζουν τήν Ἐκκλησία μας καί πλανοῦν τό λαό.

Ὁ λαός ξέρει τά πράγματα, ποιά εἶναι τά Μυστήριά του. Τί εἶναι Ἁγιασμός, τί εἶναι Εὐχέλαιο, πῶς ἁγιάζεται, διά ποίου τρόπου; Πῶς γίνεται ὁ Ἁγιασμός; Πῶς λειτουργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἄν δέν τά ξέρουμε αὐτά, θά πλανιόμαστε συνεχῶς. Δέν ἔχω νά πῶ κάτι ἄλλο γι᾽ αὐτή τήν πολύ, γιά μένα προσωπικά, πετυχημένη προχθεσινή τριήμερη συνεδρίαση, γιατί ἔβαλε τό δάχτυλο στόν τύπο τῶν ἥλων.

Δέν μπορεῖ πιά νά πεῖ ἕνας: «Ξέρεις ἐγώ εἶμαι Χριστιανός, ἔχω εἰκόνες, εἶμαι γιατρός ὁμοιοπαθητικός, πού πιστεύω στήν Ἐκκλησία, λειτουργοῦμαι, μεταλαμβάνω». Ψεύτης εἶσαι! Ἄν λειτουργεῖσαι, μεταλαμβάνεις καί ἀγαπᾶς τόν Χριστό, θά πάψεις νά εἶσαι γιατρός ὁμοιοπαθητικός. Τέρμα! Ἔληξε, δέν ὑπάρχει κουβέντα! Εἶναι πιά ἀσυμβίβαστο μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Εἶναι τόσο ξεκάθαρα πράγματα. Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιτυχία. Κι ἐπειδή ὑπῆρχαν ἀμφιβολίες πολλές φορές, μήπως βγεῖ κάποια μικρή διαμάχη, ἀκόμη καί σχίσμα μέσα στήν Ἐκκλησία, τίς παλαιότερες χρονιές λίγο τό ἐφοβοῦντο, ἀλλά φέτος ἦταν τό θέμα. Καί ὑπῆρχε πλήρης ὁμοφωνία τῶν πατέρων. Τό λέω σέ ἐσᾶς, τώρα, νά τό ξέρετε. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀσφαλή μέτρα γιά νά διασφαλίζει τό λαό της ἀπό τίς πλάνες. Κι ἄς λένε εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, κάνουμε κι αὐτό, ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, ἐξομολογούμαστε, λειτουργιόμαστε. Νά βιώνεις πλήρως «Τοῦ ζωοποιοῦντος τά πάντα». Ζωοποιεῖ τά πάντα. Μόνο ὁ Χριστός δίνει ζωή. Δέν ὑπάρχει κανένας ἄλλος πού νά δίνει ζωή. Μήν περιμένετε ἐλπίδες ἀπό κάποια ἄλλη μεθοδολογία. Τρέχουν οἱ ἄνθρωποι νά πάρουν ἐλπίδα ἀπό δεκάδες μεθοδολογίες καί πλανεμένες.

Πάλι χθές σ᾽ αὐτό τό συνέδριο, πού ἔγιναν κουβέντες γιά ὅλους αὐτούς, ἔκανα μιά πρόταση, γιατί ἔλεγαν μερικοί ἐκπρόσωποι: «Τί θά γίνει; Χανόμαστε κάθε μέρα. Ὅλα αὐτά τά δαιμονιώδη τοῦ κόσμου πού πιάνουν τό λαό μας, τόν πλανοῦνε». Κι εἶπα μιά παράλογη πρόταση. Τούς εἶπα: «Ξέρετε, ἐδῶ στήν περιοχή μας, στή Γλυφάδα, ὑπάρχουν δύο τεράστιοι χῶροι, ἀνοιχτοί, ἄδειοι, τό ἀεροδρόμιο…». Θά μοῦ πεῖτε: «Τί σχέση ἔχει αὐτό;». Θά δεῖτε τί σχέση ἔχει. Τό ἀεροδρόμιο, πού εἶναι ἄδειο, εἶναι μιά τεράστια ἔκταση. Δέν ξέρω ποιοί καπιταλιστές καί δαιμονιώδεις θέλουν νά κάνουν καζίνα ἐκεῖ. Μακάρι νά μή γίνουν! Ὅσο εἶμαι ἐγώ θά προσεύχομαι καζίνα νά μήν περάσουν ἀπό ἐδῶ πέρα μέσα, δέν ξέρω τί θά γίνει… Κι ἄν περάσουν, θά τούς κάνουμε τή ζωή μαρτύριο. Ἐντάξει, θά τό δοῦμε. Ἄς τό ἀφήσουμε, μακάρι νά μή γίνει. Ὑπάρχει, λοιπόν, ἐδῶ τό ἀεροδρόμιο καί λίγο παρακάτω εἶναι οἱ ἐγκαταλελειμμένες, δυστυχῶς, ἐγκαταστάσεις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, τελείως ἐγκαταλελειμμένες. Χαώδεις ἐκτάσεις! Λοιπόν, μερικοί ἔξυπνοι ἐκεῖ πέρα, ἐδῶ κι ἐκεῖ πρόσφατα, πρίν ἀπό λίγους μῆνες, ξανά καί ξανά, κάνουν ἐκεῖ κάτι «festival»! Τί «festival», δηλαδή, νά καλέσουν καί τά παιδιά ἅμα εἶναι τό «festival». Εἶναι λέει «therapy festival». «Festival» θεραπείας. Τί θεραπείας; Θά κατεβεῖ, δηλαδή, κάποια μονάδα γυναικολογική, ὀδοντολογική; Τί θά κατεβοῦν; Τί «therapy festival»; Ἄν ἔχω τά δόντια μου, νά πάω νά μέ δοῦν; Ἄν ἔχω λουμπάγκο, νά πάω νά μέ δοῦν; Ὄχι, λέει, εἶναι οἱ νέες θεραπευτικές, αὐτές οἱ ἐναλλακτικές, οἱ δαιμονιώδεις! Κι εἶπα τό ἑξῆς: «Κοιτάξτε, τό τελευταῖο "festival", πρίν ἀπό ἕνα μήνα…», πού μάλιστα ἔκανα τό ἑξῆς, κι ἄλλοι τρόμαξαν, ἀνέβηκα πάνω στήν ἕδρα μέ ἕνα τόσο φάκελο. Πολύ μεγάλο. Ἕνα τόσο φάκελο. Τόσο, τόσο μεγάλο!

Λένε: «Θά μᾶς πεῖς ὅλα αὐτά; Ἔχεις μόνο πέντε λεπτά!».

-«Μήν νοιάζεστε, τρία λεπτά θά μιλήσω!».

-«Τί θά κάνεις αὐτό τό φάκελο;».

Λέω, «ἄν κάποιος περιδιαβεῖ σ᾽ αὐτό τό “festival”, θά δεῖ ἐκεῖ περίπου τριακόσια, τετρακόσια περίπτερα. Ἄν περάσεις ἀπ᾽ τό περίπτερο, ὅλοι σοῦ [δίνουνε] ἕνα φυλλάδιο. Ἄρα, εἶναι τετρακόσια καταστήματα».

Προσέξτε, τετρακόσια καταστήματα πού κάτι πουλᾶνε. Πρῶτα-πρῶτα, γιά νά ἔχουν ὅλα αὐτά τά φυλλάδια, πολυτελή καί ἔγχρωμα, θέλουν χρήματα! Καί κάτι πουλᾶνε! Πουλᾶνε πρῶτα-πρῶτα καί ἀγοράζουν τήν ψυχή σου! Νά πᾶς μαζί τους, νά περάσεις στή δική τους δαιμονιώδη θεραπευτική. Μετά, θέλουν χρήματα! Πῶς θά κάνουν τά φυλλάδιά τους; Καί πῶς θά ζήσουν περισσότερες ἀπό τριακόσιες ὁμάδες ἐκεῖ; Μέ χίλια ἀπίθανα ὀνόματα! Χίλια ἀπίθανα ὀνόματα! Θέλουν τήν ψυχή σου, θέλουν τά χρήματά σου, ἀλλά «ξέρετε γιατί χαίρομαι;», λέω. «Σ᾽ αὐτό τό “festival” ὑπῆρχαν τριακόσια περίπτερα, ἄρα τριακόσιοι πού διαμάχονται! Ποιός θά πάρει πρῶτος τό ἐμπόριο! Ἄρα, εἶναι διασπασμένοι. Εἶναι, κατά τά λόγια τῆς Γραφῆς, λεγεών, εἶναι διχασμένοι. Κι αὐτό εἶναι τό ὅπλο μας! Ὁ διχασμός τους εἶναι τό ὅπλο μας».

Ἡ ἑνότητα! Αὐτό ἔχουμε ἐμεῖς νά βάλουμε. Μή σηκωθεῖ κανείς, εἶπα στό τέλος, ἀπό ἐδῶ καί πεῖ: «Ὄχι, διαφωνῶ! Ἡ ὁμοιοπαθητική δέν εἶναι δαιμονιώδης». Θά ἔχουμε μία φωνή. Θά σταθοῦμε μπροστά στό λαό μας καί θά ᾽χουμε μία φωνή. Αὐτοί εἶναι διχασμένοι. Γιά λόγους ἐμπορίου, προσωπολατρίας καί χίλια πράγματα. Ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα! Εἴμαστε μία καρδιά! Κι εἶπα θά κατεβοῦμε, σ᾽ αὐτό τό συνέδριο, ὅλοι μαζί, στό τέλος [καί] θά ποῦμε: «Αὐτό!». Θά ποῦμε ὅλοι μαζί γιά τό λαό μας. Θά τό ξέρει ὁ παπάς τοῦ χωριοῦ, πού δέν ξέρει ὁ ἄνθρωπος. Θά πεῖ: «Ὄχι, ἐκεῖ δέν θά πᾶς . Μοῦ τό ᾽πε ἡ Σύνοδός μου. Ἐδῶ δέν πᾶς». Θά ᾽μαστε μιά φωνή, ὄχι σοῦ καί μοῦ καί τοῦ. Δέν εἶναι καιρός πιά [γιά] σοῦ καί μοῦ καί τοῦ. Μπορεῖ νά ἔχουμε προσωπικές ἀπόψεις γιά διάφορα θέματα. Αὐτά τά κουβεντιάζουμε. Ἀλλά γιά τέτοια καίρια θέματα πού παίζεται ἡ ψυχή τοῦ λαοῦ μας, δέν παίζουμε! Καί τούς εἶπα: «Αὐτή εἶναι ἡ νίκη μας. Τριακόσια περίπτερα, χάρηκα! Εἴμαστε ἕνα, αὐτοί εἶναι χωρισμένοι. Γιά ἐμπόριο, ἰδεολογία, γιά προσωπολατρίες». Βλέπετε τό ὅπλο μας ποιό εἶναι; Καί δέν φοβόμαστε τίποτα. Οὔτε ἔχω ἀγωνία νά βγάλω φυλλάδιο, οὔτε νά ξοδέψω χρήματα. Ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός μας. Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἑνωμένοι. Κρατῆστε αὐτήν τήν ὁμολογία. Τό κοινό τοῦ λόγου. Κι αὐτήν τήν ὁμολογία μήν τή χάνετε ποτέ!

Καί σᾶς θυμίζω ἐκείνη τήν καίρια, ἑρμηνευτική συμβολή πού ἔχουν οἱ Πατέρες στό πολύ γνωστό κείμενο πού διαβάζουμε στίς Παρακλήσεις. Πού ὅταν κάνουμε Παρακλήσεις, διαβάζουμε δύο κείμενα. Ἕνα Εὐαγγέλιο λέει γιά τόν Χριστό μέ τή Μάρθα καί τή Μαρία: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περί πολλά· ἑνός δέ ἐστι χρεία»[2]. Λίγοι ἔχουν καταλάβει τήν ἑρμηνευτική προσέγγιση τοῦ «ἑνός». Ὅλοι λένε, ἐπειδή ἡ Μάρθα τρέχει, κάτσε γιά τήν προσευχή. Δέν θά κάνει καί φαγητό δηλαδή; Ἅμα, πᾶς στό Ἅγιον Ὄρος, δηλαδή, κανένας πατέρας νά μήν ἔχει ἑτοιμάσει καμιά ὡραία σουπούλα νά πιοῦμε καί μετά νά βγοῦμε ὅλοι καί νά ξεροσταλιάζουμε. Κι ἦρθαν οἱ Πατέρες τήν ὥρα τῆς Λειτουργίας κι εἶπαν: «Ἑνός ἐστι χρεία. Μήν φᾶτε τίποτε». Εἶναι ἄλλη ἑρμηνευτική. «Ἑνός δέ ἐστι χρεία». Ἑνός. Ἑνός. Ἑνότητας. Αὐτό εἶναι τό «ἑνός». Τό «ἕν» εἶναι ἡ ἑνότητα. Ἑνότητα νά ἔχετε.

-«Πῶς τό κάνεις αὐτό;».

-«Θά κάνεις αὐτό, θά κάνεις…».

Νά ἔχετε ἑνότητα! Ἡ Μάρθα θά εἶναι ἐκεῖ κι ἡ Μαρία θά εἶναι ἐκεῖ. Ἡ Μάρθα θά «μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περί πολλά» καί καλά θά κάνει κι ἡ Μαρία θά εἶναι στά πόδια. Καλά θά κάνει. «Ἑνός δέ ἐστι χρεία». Μή διαμάχεσθε. Ἐν Χριστῷ εἴσαστε. «Ἑνός δέ ἐστι χρεία». Αὐτό εἶναι τό μήνυμα τό μεγάλο.

Καί στό τέλος αὐτῆς τῆς συνεδριακῆς συσκέψεως, ἔχω πάει τουλάχιστον σέ δέκα τέτοιες, ἔνιωθα μέσα μου πάρα πολύ ἀνακουφισμένος. Γιατί, αὐτό βγῆκε στό τέλος, (ὑπῆρχαν Ἐπίσκοποι), ὅτι ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία μας ἑνότητα. Ὅλοι συμφωνοῦμε. Δέν παίζουμε μέ [τίς] ψυχές τοῦ λαοῦ μας. Ὁ λαός κλονίζεται. Ὁ λαός δέν ξέρει. Ὑπάρχουν εὐθύνες ἐδῶ, τρομερές. Τουλάχιστον, νά προβληθεῖ ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Νά, ἐδῶ, μαζευτήκαμε καί εἴπαμε: «Ναί! Ναί, σ᾽ αὐτό τό πράγμα». Καί νά πάρουμε στήν εὐθύνη μας τό λαό μας. Εἴμαστε μιά γροθιά σ᾽ αὐτό τό θέμα. Αὐτή εἶναι ἡ ὁμολογία.

Μακάρι νά ἤμασταν μιά γροθιά σ᾽ ὅλα αὐτά τά πράγματα τῆς ζωῆς μας. Νά εἴμαστε σέ ὅλα μιά γροθιά. Δέν ἀντιτίθεμαι στίς προσωπικές διαφοροποιήσεις, ἰδέες καί θεολογικές ἀπόψεις. Ἀλλά μέσα ἀπό συνοδικά ἐκφραστικά μεγέθη. Συνοδικά! Αὐτά εἶναι τά συνοδικά μεγέθη, νά καταλήγουμε σέ ἑνότητα. Πράγμα πού δέν τό ἔχουν ὅλες αὐτές οἱ ψευτοθεραπεῖες καί ὁ διάβολος φυσικά αὐτό δέν ἔχει. Γι᾽ αὐτό τό ὄνομα τοῦ διαβόλου ἐκεῖ στό δαιμονισμένο:

-«Ποιό εἶναι τό ὄνομά σου;», λέει.

-«Λεγεών. Γιατί πολλοί ἐσμεν»[3].

Εἶναι «λεγεών». Εἶναι ἕνα κατακερματισμένο ὅπλο. Καί αὐτό φώναξα. «Αὐτοί εἶναι λεγεών, ἐμεῖς εἴμαστε ἐν Χριστῷ». «Ἑνός δέ ἐστι χρεία». Ὁμο-λογοῦμε. Αὐτό μήν τό ξεχάσετε ποτέ!

---

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]. σημ.: Γεν. 2,7

[2]. σημ.: Λουκ. 10,41

[3]. σημ.: Μάρκ. 5,9