Η ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 1874

 

Η ψευδοπροφητεία για το 1874

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Από το βιβλίο ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ

Αγοράστε το online

      Σκύβει λοιπόν ο Α ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα βιβλίο με κόκκινο ντύσιμο: «Γραφικοί Μελέται», τόμος Β', έτος εκδόσεως 1923. Σαν δεύτερο τίτλο έχει: «Ο καιρός έστιν εγγύς». Όχι μεγάλου σχήματος, αλλά με αρκετές σελίδες, για την ακρίβεια 416.

Όπως ο ταύρος, όταν ιδή κόκκινο πανί μαίνεται, παρόμοια μανία κατέλαβε και τον Μάρτυρα του Ιεχωβά. Και αρχίζει μία μανιώδης προσπάθεια, για να εξουδετερωθή η σημασία του βιβλίου. Γραμμένο από τον ιδρυτή της οργα­νώσεως Κάρολο Ρώσσελ αναγράφει χρονολογίες και προ­φητείες, οι οποίες φυσικά διαψεύσθηκαν. Βάσει αυτών των προφητειών ο Α θα απεδείκνυε ότι η οργάνωσις των Ιεχωβιτών αποτελεί ψευδοπροφήτη και όχι αληθινό προφήτη της γενεάς μας. Μια σιδερένια τανάλια ήταν έτοιμη να συλλαβή τον Δ και να τον πνίξη. Και το ένστικτο της αυτοπροστασίας, τον ωδήγησε σε αχαρακτήριστη αυτοάμυνα. Θέλησε να αρνηθή ότι το κόκκινο αυτό βιβλίο είναι δικό τους. Ερεθίσθηκε μάλιστα ιδιαιτέρως όταν ο Α είπε:

- Αυτό το βιβλίο αναφέρει ότι η Β' Παρουσία του Χριστού χρονολογείται από το έτος 1874. Έχετε ακούσει άλλη φορά τέτοιο πράγμα;

Ταραγμένος, ερεθισμένος προσπαθεί να ξεφύγη από τις συμπληγάδες πέτρες.

Πριν όμως παρουσιάσουμε την συνέχεια του διαλόγου, θα πρέπει να ειπούμε δύο λόγια για το βιβλίο αυτό και να το φυλλομετρήσουμε λίγο.

Το έγραψε, όπως είπαμε, ο αιρεσιάρχης Κάρολος Ρώσσελ, ο αρχηγός και ιδρυτής της ιεχωβιτικής οργανώσεως. Έχει καθαρά εσχατολογικό χαρακτήρα. Ομιλεί για την Β' Παρουσία του Χριστού. Σε πολλές σελίδες έχει ολόκληρους αριθμητικούς πίνακες. Προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλα­σιασμούς, αθροίσματα, γινόμενα... Οι χρονολογίες δίνουν και παίρνουν.

Πολύ σοφά λοιπόν σκέφθηκε ο Α να κουβαλήση μαζί του αυτό το βιβλίο. Είναι ό,τι πρέπει, για να ξεγυμνώση την προβατόσχημη οργάνωσι των Ιεχωβιτών. Γρήγορα-γρήγορα αποκαλύπτεται το όνειδος της ψευδοπροφητείας, για να μην ειπούμε της ανοησίας. Και μόνο αυτό να είχε μαζί του, έφθανε. Δεν χρειάζονταν άλλα έντυπα.

Ας ιδούμε μερικές περικοπές:

Σελ. 194: «Το έτος 1874 μ.Χ. ην η ακριβής χρονολογία της αρχής των «Καιρών της αποκαταστάσεως», και συνεπώς της επιστροφής του Κυρίου ημών. Από της ρηθείσης χρονο­λογίας και εντεύθεν ο Κύριος εξηκολούθησε πιστοποιών την εαυτού υπόσχεσιν προς τους εν καταλλήλω καταστάσει α­γρυπνίας διατελούντος».

Σελ. 195: «Από το 1874 ‘'εν χρονική περιόδω εκ τεσσαράκοντα ετών, ληγούση μετά του έτους 1914 μ.Χ.'' θα γίνη ‘'ο θερισμός των αγίων''... ο αποχωρισμός αυτών από των ζιζανίων... ο τρυγητός της αμπέλου, η καταπάτησις των σταφυλών αυτής εν τω ληνω (= στο πατητήρι) της οργής του Παντοδυνάμου Θεού».

Σελ. 212: «Το κατά τον Οκτώβριον του 1874 έτος μ.Χ. άρχισαν Ιωβηλαίον δεν είναι Ιωβηλαίον έτος, ως το τυπικόν τοιούτον, αλλά το αντίτυπον εκείνου, τα Χίλια έτη της Αποκαταστάσεως των πάντων».

Σελ. 213: «Το έτος 1875 (αρχόμενον τον Οκτώβριον του 1874), αντί να είναι Ιωβηλαίον έτος, ήτο το πρώτον των 1000 ετών του Ιωβηλαίου».

Σελ. 242: «Απεδείξαμεν ήδη ότι η δευτέρα του Κυρίου ημών παρουσία, και η αρχή των καιρών της αποκαταστάσεως, χρονολογείται από του 1874 μ.Χ.»

Αξιοσημείωτη η λέξις, «απεδείξαμεν»!

Σελ. 267: «Ο δε θερισμός του παρόντος αιώνος ήρξατο μετά της παρουσίας του Κυρίου ημών εν τη αρχή του Μεγάλου Ιωβηλαίου της Γης, εις το 1874, ως κατεδείξαμεν εις το ΣΤ' κεφάλαιον, και θέλει λήξει μετά της ανα­τροπής της εξουσίας των Εθνών, εις το 1914, το οποίον χρονικόν διάστημα είναι επίσης περίοδος εκ τεσσαράκοντα ετών - και άλλη τις εκ των αξιοθαύμαστων παραλληλιών των δύο αιώνων».

Σελ. 268: «Η άνοιξις του 1878 μ.Χ. (τρία και ήμισυ έτη μετά ταύτα), αντιστοιχεί προς τον χρόνον, καθ' ον ο Κύριος ημών ανέλαβε το αξίωμα του Βασιλέως, εισήλθε καθήμενος επί πώλου όνου, εκαθάρισε τον Ναόν από των αργυραμοιβών, έκλαυσε και εγκατέλιπεν εις ερήμωσιν την κατ' όνομα εκκλησίαν η βασιλείαν εκείνην».

     Η φράσις «εκαθάρισε τον Ναόν» στην ιεχωβίτικη γλώσ­σα έχει κάποια σπουδαία σημασία. Ναός είναι η οργάνωσίς τους. Καθάρισμα του Ναού σημαίνει απομάκρυνσις ωρισμένων ανεπιθύμητων στελεχών και μελών. Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο θέμα, καθώς επίσης άλλο θέμα είναι ότι για τους σημε­ρινούς Ιεχωβίτες ο καθαρισμός του Ναού δεν έγινε το 1878, αλλά αρκετά έτη αργότερα.

Σελ. 285-286: «Αφού δε, ως είδομεν, η μεγάλη Ημέρα του Ιεχωβά ήρχισεν εις το 1874 μ.Χ., θέλει διαρκέσει επί τεσσαράκοντα έτη και θέλει λήξει μετά της εκπνεύσεως των Καιρών των Εθνών, εν τη πλήρει ανατροπή της κοσμικής και σατανικής επί γης κυριαρχίας, και δια της αναθέσεως τελείας πληρεξουσιότητος επί του Εμμανουήλ -του Χριστού Ιησού και των αγίων αυτού- μετά πάσης δυνάμεως και κυριότητος επί της γης...».

Σελ. 409: «...κατά τον καιρόν της παρουσίας του Κυρίου - τον παρόντα καιρόν, από του 1874 και εντεύ­θεν...».

Θα έγινε αντιληπτό ότι ο Ρώσσελ εδίδασκε πως η Β' Παρουσία εκάλυπτε σαράντα έτη! Άρχισε το 1874 και θα τελείωνε το 1914. Εάν δεν έγινε κατανοητή από τους άλλους ανθρώπους της τότε εποχής, δεν έχει σημασία. Αρκεί που έγινε αντιληπτή από αυτόν. Το ότι οι σημερινοί Ιεχωβίτες διδάσκουν ότι η Β' Παρουσία δεν άρχισε από το 1874, αλλά σαράντα έτη αργότερα, είναι ένα άλλο θέμα.

      Ο Δ φαίνεται ότι ήξερε ότι το κόκκινο βιβλίο ήταν γεμάτο ψευδοπροφητείες, γι' αυτό διακόπτει τον Α, που άρχι­σε να τις απαριθμεί.

- Ποιος το γράφει αυτό το βιβλίο, κύριε;

- Η οργάνωσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

- Λάθος, κύριε!

- Λάθος;

- Πολύ μεγάλο λάθος! Διαβάστε από κάτω.

- Διαβάζω. Οι «Σπουδασταί των Γραφών». Άλλη δη­λαδή ονομασία σας.

- Λάθος, κύριε. Για διαβάστε μία «Σκοπιά» να ιδήτε, είμαστε οι «Σπουδασταί των Γραφών» εμείς; Εμείς λεγό­μαστε «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Το βιβλίο αυτό δεν είναι δικό μας. Υποστηρίζοντας το για δικό μας, βρίσκεσθε στην πλάνη.

- Ώστε αρνείσθε ότι είναι δικό σας;

- Το αρνούμαι.

- Θέλετε να σάς το αποδείξω ότι είναι δικό σας;

- Ναι. Να μου το αποδείξετε.

Αμέσως ο Α βγάζει από την τσάντα του μια πρόσφατη έκδοσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ένα τελευταίο βιβλίο, που επιβεβαίωνε ότι όλοι οι τόμοι των Γραφικών Μελετών του Ρώσσελ αποτελούν τροφή από το τραπέζι του Ιεχωβά, και ότι αυτήν την τροφή την απεδοκίμασε ο κλήρος του τότε Χριστια­νικού κόσμου.

      Το σφυροκόπημα που δέχθηκε ο Δ ήταν σκληρό. Η πρώτη αμυντική του επιχείρησις εξουδετερώθηκε. Το βιβλίο «Γραφικοί Μελέται, Β', Ο καιρός εστίν εγγύς» απεδείχθη δικό τους. Τώρα τι να κάνη; Υπήρχαν δύο δρόμοι. Ο δρόμος της ταπεινώσεως, που είναι δρόμος του Θεού. Και ο δρόμος της υπερηφάνειας, που είναι δρόμος του Εωσ­φόρου. Προτίμησε τον δεύτερο, και ετοίμασε δεύτερη αμυντική επιχείρησι.

- Η έκδοσις αυτή που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι αυθεντική. Είναι νοθευμένη. Έχω στο σπίτι μου το αγγλικό πρωτότυπο. Θα σάς το φέρω. Και θα δήτε ότι υπάρχουν διαφορές.

Τότε πετάχθηκε ο Γ:

- Το βιβλίο είναι γνήσιο. Κι' εγώ που διετέλεσα πολλά χρόνια Μάρτυς του Ιεχωβά το γνωρίζω σαν γνήσιο και το έχω σπίτι μου.

Κάτι πήγε να ειπή ο Δ, αλλά τον λόγο τον πήρε ο Α και στρεφόμενος προς το ακροατήριο είπε:

- Απ' εδώ ο κύριος αρνήθηκε στην αρχή ότι το βιβλίο είναι δικό τους. Απέδειξα ότι είναι δικό τους. Τώρα όμως μας λέει ότι...

Τον διακόπτει ο Δ:

- Μια στιγμή. Τι διαβάσατε από το βιβλίο για το 1874; Διαβάστε το πάλι. Θα δήτε ότι στην αγγλική γλώσσα δεν είναι έτσι. Η φράσις αυτή δεν ελέχθη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγώ γνωρίζω ότι πολλές φορές από ωρισμένους παραποιήθηκαν σελίδες.

Είπε πολλά επάνω σ' αυτό το ζήτημα, γρήγορα, ασύντακτα, γεμάτος ταραχή και στο τέλος αλλάζοντας ύφος πρόσ­θεσε:

- Για να ιδήτε πόσο καλός συνομιλητής είμαι, φθά­νω στο σημείο να υποθέσω και να παραδεχθώ ότι αυτά τα πράγματα τα είπε η οργάνωσις. Ας χρησιμοποιήσουμε μία εικόνα: Η διδασκαλία της οργανώσεως είναι μία τροφή μέσα σ' ένα πιάτο. Μπορεί μέσα στο πιάτο, από απροσεξία της νοικοκυράς να έπεσε κάτι... Και ο συγγραφεύς του βιβλίου, «Ο καιρός έστιν εγγύς» δεν διεκδικεί τον τίτλο του θεοπνεύστου...

- Μα, τον διεκδικεί.

- Ακούστε, τι θέλω από εσάς. Να πάτε στο σπίτι σας, να μελετήσετε με την ησυχία σας το βιβλίο, να σημειώσετε σ' ένα χαρτί όλες τις προφητείες και να μου πήτε πότε δεν εκπληρώθηκαν.

- Να τις γράψουμε τώρα.

- Τώρα δεν έχουμε χρόνο, και πρέπει να εξετάσουμε και άλλα θέματα.

Πετάχθηκαν πολλοί στην συζήτησι. Η ατμόσφαιρα συγχύσθηκε. Μετά από λίγο ο Α ετόνισε:

- Είπατε ότι αυτό το βιβλίο είναι ψεύτικο. Θα πρέπει να μας φέρετε από το σπίτι σας το γνήσιο. Να γίνη η σύγκρισις, και έπειτα να βγάλετε το συμπέρασμα πως πρόκειται για ψεύτικο. Κανείς δεν χαρακτηρίζει σαν κίβδηλο ένα νόμισμα, εάν δεν το συγκρίνη με το γνήσιο.

Και με τόνο ιδιαίτερα έντονο συνέχισε:

- Είναι δικό σας. Είναι γνήσιο. Φέρε το άλλο, να κάνουμε την σύγκρισι, και εάν δεν είναι γνήσιο, εάν είναι λανθασμένο, να με φτύσης!

- Μπορούσα να το είχα μαζί μου. Αλλά ποτέ δεν φαντάσθηκα ότι θα συναντούσα τέτοια πράγματα εδώ πέρα. Εν πάση περιπτώσει, αναλαμβάνω την υποχρέωσι να το φέρω, ώστε να γίνη η σύγκρισις.

Ας σημειωθή ότι από τότε που ανέλαβε αυτή την υποχρέωσι έχουν περάσει έτη πολλά. Χρειάζεται να έχουμε και υπομονή...

Πετάχθηκε και ο Φώτης:

- Εδώ, βρε παιδιά, ξεφύγαμε σε άλλα προβλήματα. Εγώ θέλω να λύσετε το δικό μου πρόβλημα. Γι' αυτό άλλωστε συναντηθήκαμε εδώ.

- Θα λυθή και το δικό σου, είπε ο Α. Αλλά ο Δ παρατήρησε:

- Τώρα ομιλούμε περί πνευματικής τροφής, και τε­λειώνουμε αυτό το ζήτημα περί προφητειών.

- Τελειώνουμε; Όχι. Δεν τελειώνουμε. Αναγνωρίζετε ότι η οργάνωσις έκανε ψευδοπροφητείες;

- Καμμία ψευδοπροφητεία δεν έκανε η οργάνωσις. Έκανε απλώς προφητείες.

- Καμμία;

Στρεφόμενος προς το ακροατήριο:

- Θέλετε να ακούσετε μία ψευδοπροφητεία; Ακούστηκαν πολλές φωνές:

- Θέλουμε. Θέλουμε. Όλοι θέλουμε.

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Read more: http://www.egolpion.com/4073214D.el.aspx#ixzz2pzQnp5Mc