Ὁ Ὅσιος Συμεών τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκωφ. Ἐμπειρίες καί διηγήσεις γνωστῶν του

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΣΚΩΦ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΤΟΥ.
Στο  κεφάλαιο αυτό προστέθηκε από τά αρχεία των εκδοτών της αδελφότητας  του όσιου Γερμανού της Αλάσκας.
Ο Θεόδωρος Ιρτέλ θυμάται καί διηγείται κάποια περιστατικά γιά τον όσιο Συμεών:
Ο π. Συμεών έζησε σ’ ένα κελί της μονής Πέτσορι, είκοσι σκαλιά κάτω από το έδαφος. Τό κελί αυτό τό χρησιμοποίησε ο γέροντας από υπακοή.
Πρόσεχε μη χτυπήσεις τό κεφάλι σου, άκουγα κάπου από τό βάθος όταν χτυπούσα την εξωτερική πόρτα λέγοντας την προσευχή του Ιησού, για να κατεβώ κάτω καί να εξομολογηθώ. Μέ υποδεχόταν μ’ ένα μικρό κερί στο χέρι καί καθόταν μαζί μου στη γωνιά, σ’ ένα τραπέζι πού ήταν καλυμμένο μέ σκούρο τραπεζομάντηλο. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένος ένας μεγάλος ζωγραφικός πίνακας της Αναστάσεως του Χριστού, μέ τη Μαρία τη Μαγδαληνή γονατιστή μπροστά Του.
Ο π. Συμεών μιλούσε απλά, μέ μια τοπική προφορά (του Πσκώβ), στο δόκιμο πού πέφτει στήν αμαρτία: «’Άν μπορούσες τουλάχιστο να προσπαθήσεις, ώστε να μη σου γίνει συνήθεια!»
Την ημέρα ο π. Συμεών δούλευε στο ξυλουργείο ή στον ιερό λόφο, στα μελίσσια. Είχε ζήσει πολλά χρόνια στο μετόχι του μοναστηριού στο Μουστίσεβο με ησυχία καί σιωπή, μαζί μέ τό δόκιμο μοναχό Κωνσταντίνο, προτού οριστεί στο διακόνημα του πνευματικού πατέρα των αδελφών της μονής των Σπηλαίων. Θυμήθηκε καί μου διηγήθηκε τό πρώτο διακόνημα του καντηλανάφτη πού είχε όταν μπήκε στήν αδελφότητα της μονής των Σπηλαίων. Έπρεπε να καθαρίζει καί να φροντίζει τά καντήλια του μοναστηριού, μαζί μέ άλλα διακονήματα πού τού είχαν αναθέσει.
Τά τελευταία χρόνια της ζωής του ο π. Συμεών υπόφερε από ρευματικούς πόνους, επειδή ζούσε σε υπόγειο καί υγρό χώρο. Στήν πλαγιά του λόφου, όπου κυλούσε ένα ρυάκι, ο Κάμενετς, απέναντι από το σπίτι του επισκόπου, έφτιαξε κι ο ίδιος αργότερα ένα ωραίο ξύλινο κελί, γιά να καταφεύγει εκεί την ημέρα.
Από το Πέτσορι τον επισκέπτονταν πλήθος γυναίκες γιά να τόν συμβουλευτούν καί να εξομολογηθούν. Ο διά Χριστόν σαλός των Σπηλαίων Βάσενκα Τσάρσκ επίσης προσκολλήθηκε κοντά του. Ο Βάσενκα ήταν τριάντα χρόνων, είχε όμως την απλότητα του μικρού παιδιού. Ήταν ένας ανεπιτήδευτος άνθρωπος της προσευχής. Όταν ο Βάσενκα μάζευε στο Πέτσορι ελεημοσύνες, ο π. Συμεών του έπαιρνε κάποια από τά χρήματα καί του αγόραζε παπούτσια.
Συχνά έκλαιγε καί διέκοπτε την ακολουθία, συνήθως την ώρα πού διάβαζαν τό ευαγγέλιο στον υπόγειο ναό της Κοιμήσεως, στήν πρωινή λειτουργία. Σ’ αυτές τίς πρωινές λειτουργίες συμμετείχα κι εγώ.
Πριν από τό Β’ παγκόσμιο πόλεμο σκεφτόμουν να πάω στο Βαλαάμ, μου είπε ο π. Συμεών. Αργότερα όμως δεν τό μετάνιωσα πού δεν πήγα. Άκουσα πώς εκεί υπήρχε πολύς φθόνος ανάμεσα στούς μοναχούς, κυρίως προς εκείνους πού προσεύχονταν μέ θέρμη».
Ο π. Συμεών ήταν ένας γέροντας μέ θεϊκά χαρίσματα. Απλός, ζηλωτής καί ήρεμος άνθρωπος. Κάτω όμως από την απλή καί τραχιά εξωτερική εμφάνισή του,κρυβόταν ένα καταπληκτικό πύρινο άνθος της Αγάπης του Θεού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ.
ΟΣΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΣΚΩΒ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/01/blog-post_11.html