Ἡ θεότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

Τίς Κυριακές τοῦ Πεντηκοσταρίου, πού στήν Ἐκκλησία μας ἑορτάζουμε τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχει καθορισθεῖ νά ἀναγιγνώσκονται εὐαγγελικές περικοπές ἀπό τό κατ’ Ἰωάννη εὐαγγέλιο ἀπό τίς ὁποῖες χαρακτηρίζονται ἀντιστοίχως οἱ ὀκτώ Κυριακές τῆς περιόδου.

Ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς εἶναι προφανής. Ἐπειδή τό κατ’ Ἰωάννη εὐαγγέλιο περιέχει τήν ὑψηλή θεολογία καί τό ἀξίωμα τῆς θεότητος τοῦ Θεοῦ Λόγου, γιά νά ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ σ’ ὅλη τήν περίοδο τῆς ζωῆς Του ἰδιαιτέρως στόν καιρό τοῦ πάθους, τοῦ θανάτου καί τῆς ταφῆς Του ἐνήργησε τά πάντα ὡς Θεός. Ἐξαιρέτως ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάστασή Του ἦτο ἐνέργεια τοῦ παντοδυνάμου κράτους καί ἀξιώματος τῆς θεότητός Του. Τοῦτο δηλώνοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀνεστήθη «κατά τήν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ἥν ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ (ὁ Πατήρ) ἐγείρας αὐτόν ἐκ νεκρῶν καί ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Πρός Ἐφεσίους α΄ 19). Ἐπίσης καί ὅτι «εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλά ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ» (Πρός Κορινθίους Β΄ ιγ΄4). 

Στά περιστατικά πού ἀναφέρονται στά εὐαγγελικά ἀναγνώσματα ὁμολογεῖται, κηρύττεται, ἀναγνωρίζεται καί προσκυνεῖται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὡς Θεός ἀληθινός.

Αὐτή τήν ἀλήθεια κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι. Αὐτή τήν ἀλήθεια ἀποδέχεται ἡ Ἐκκλησία Ἀπ’ αὐτή ἐνισχύθηκαν καί ἐμπνεύσθηκαν οἱ ἅγιοι Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή τήν ἀλήθεια ἀγωνίσθηκαν νά διαφυλάξουν οἱ Σύνοδοι τῶν ἁγίων Πατέρων. Σ’ αὐτή στηρίζεται ἡ ζωή τῶν πιστῶν

* * * * *

Τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς ὁμολογεῖ, ὅτι ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Κύριος καί Θεός καί Τόν προσκυνεῖ. Μέ τό Κύριος καί Θεός ἀναγνωρίζεται ἡ θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Μυροφόρων Γυναικῶν καί τῶν Ἁγίων Μαθητῶν Ἰωσήφ τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας καί Νικοδήμου ἡ Ἐκκλησία ὑπενθυμίζει τήν διακονία τους κατά τήν ταφή τοῦ σώματος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού ἦταν «κατάστεκτο τοῖς μώλωψι καί πανσθενουργόν» καί τήν μαρτυρία τῆς ἀναστάσεώς Του γιά νά βεβαιωθοῦν οἱ πιστοί ὅτι ὁ θάνατός Του, ἡ ταφή Του, καί ἡ ἀνάστασή Του ἦταν γεγονότα πραγματικά.

Τήν Κυριακή τοῦ Παραλύτου ἀκούουμε τήν ὁμολογία τοῦ Παραλύτου.

Τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος κηρύττεται καί ὁμολογεῖται ἀπό τούς Σαμαρεῖτες, ὅτι «οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός» (Ἰωάννου δ΄ 42).

Τήν Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ ἀκούεται ἡ ὁμολογία τοῦ Τυφλοῦ, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ κηρύττοντας «πιστεύω Κύριε καί προσεκύνησεν αὐτῷ» (Ἰωάννου θ΄ 38).

Τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πατέρων ἀκούεται ἡ διακήρυξη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἦλθε στόν κόσμο γιά νά ὁδηγήσει τούς ἀνθρώπους στήν θεογνωσία καί τήν πίστη. Αὐτή τήν πίστη διεφύλαξαν ἀνόθευτη καί ἀναλλοίωτη οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας μέ τίς Συνόδους τους.

Τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος ὁ  πιστός ὁδηγεῖται ἀπό «τό φῶς τῆς ζωῆς» πού εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

                                                * * * * *

Αὐτό τόν Κύριο καί Θεό ἀναγνωρίζει, προσκυνεῖ, ὑπηρετεῖ, ὁμολογεῖ καί δοξάζει ἡ Ἐκκλησία. Ὅποιος δέν τά πιστεύει αὐτά, δέν τά ὁμολογεῖ καί δέν προσκυνεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό Κύριο καί Θεό του δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στήν Ἐκκλησία.