Άγιοι Ιερόθεος και Τιμόθεος. Δεκεμβρίου 29, 2010 — anaxoriti

Στην Καλύβα «Κοίμησης της Θεοτόκου» εκεί, πού είναι και το Σπήλαιο του αγίου Ακάκιου, κι όπου έζησε καί άσκήτευσε ό μεγάλος αυτός Δάσκαλος της αρετής. Ό ακάματος αυτός εργάτης, πού με την άκρα ταπείνωση έφτασε από την πράξη στη θεωρία και από τη θεωρία στην πράξη της αρετής, επειδή κατά το αποστολικό λόγιο, «Πολύ Ισχύει δέησης δικαίου ενεργούμενη» (Ιακώβ. Ε’ 16), με την ευχή και πρεσβεία του αγίου Ακάκιου, οί διάδοχοι του, Ίωνας ό πνευματικός και μετ’ αυτόν ό υποτακτικός του Πελάγιος ιερομόναχος, Ακάκιος ό νεώτερος ως το 1880, εξακολούθησαν ασκητικά αγωνιζόμενοι, με άκρα υπακοή, αυταπάρνηση και ταπείνωση, συνέχισαν την ιερή Παράδοση της ασκητικής ζωής του οσίου Ακάκιου καί των Αγίων Πατέρων.
Μετ’ αυτούς, Ίωνας ό δεύτερος με τον Γέροντα Διονύσιο καί Ακάκιο συνέχισαν την πορεία της πνευματικής ζωής των προκατόχων των, μέχρι το 1910, οπόταν δύο αδελφοί Κακούνη από το Καστόριον της Πελοποννήσου καταγόμενοι, ξεκίνησαν από τοLINN της Ν. Υόρκης καί ήλθαν κατ’ ευθείαν στο Αγιον Όρος για να μονάσουν.

Οι δύο αυτοί αδελφοί, αφού επισκέφθηκαν καί προσκύνησαν τα ιερά Μοναστήρια καί τις Σκήτες, ό μικρότερος εξ αυτών έμεινε στην Καλύβα «Κοίμησης της Θεοτόκου», όπου το σπήλαιο του αγίου Ακάκιου, έγινε Μοναχός από το Γέροντα Διονύσιο καί ονομάστηκε Ιερόθεος.
Ό δε μεγαλύτερος αδελφός κοινοβίασε στο ησυχαστήριο της κάτω Παναγίας «Κοίμησης της Θεοτόκου» στη Μικρή Άγιάννα, υπό τη συνοδεία του πνευματικού Παπα – Στεφάνου καί του Παπα -Θεοδοσίου, εκεί έγινε Μοναχός μετονομασθείς Θεόδωρος.
Ό Μοναχός Θεόδωρος, από ήμερα σε ήμερα προόδευε στην υπακοή καί την πνευματική ζωή καί γενικά είχε επίδοση στις αρετές, έγινε δεκτός της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος καί από το ταπεινό του φρονήματος, πού τον χαρακτήριζε, ό Γέροντας του Παπα – Στέφανος, κατόπιν σχετικής ευλογίας της Σκήτης της Αγίας Αννης καί της Κυριάρχου Μονής Μεγίστης Λαύρας, τον προχείρισε ιεροδιάκονο.
Την ιερή διακονία του αυτή, με ευλάβεια υπηρετούσε μέχρις ότου κοιμήθηκε ό Γέροντας του Παπα – Στέφανος, μετά το θάνατο του οποίου, ό Διάκονος εκλήθη να υπηρετήσει στις τάξεις των Μοναχών του Ιερού Κοινοβίου του Όσιου Γρηγορίου.
Εκεί έγινε υπόδειγμα υπακοής και με ταπείνωση και υπομονή υπηρετούσε πάντας. Υπό την καθοδήγηση δε, του κατά πάντα θεοφοβούμενου και ενάρετου πνευματικού αρχηγός και Καθηγούμενου της Μονής αυτής αρχιμανδρίτη Αθανασίου, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.
Ό Πρεσβύτερος Θεόδωρος, παρ’ όλο ότι στη Μονή αυτή υπήρχαν πέντε άλλοι Πρεσβύτεροι: Ό προηγούμενος Γεώργιος, ο Παπα – Στέφανος, ό Παπα – Κωνσταντίνος, ο Παπα – Δημήτριος κι ό Παπα – Διονύσιος, ό ένας καλύτερος από τον άλλον, παρά ταύτα όλοι υπέδειξαν για διάδοχο στην ηγουμενία, τον Πρεσβύτερο Θεόδωρο, περισσότερο υπομονετικό από τους άλλους και έτσι «ψηφώ κανονική» εξελέγη ηγούμενος της Ιεράς αυτής Μονής του Όσιου Γρηγορίου.
Ό τούτου αυτάδελφος, Παναγιώτης Κακούνης, όπως είπαμε, έγινε Ιερόθεος Μοναχός στα Καυσοκαλύβια στη Σπηλιά του αγίου Ακάκιου, όπου διαδέχθηκε τους προ αυτού Γέροντες Διονύσιο και Ακάκιο.