Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι;

Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο Σου; 

(Αββάς Κασσιανός)

Ο Αββάς Κασσιανός ταξιδεύει στην έρημο της Αιγύπτου και συνομιλεί με τους πατέρες της ερήμου. Ρωτά τον Αββά Σερηνό.

Είναι πιο αξιολύπητοι οι αμαρτωλοί που δεν αξιώνονται να υποβληθούν σε τέτοιες πρόσκαιρες δοκιμασίες.

Εκείνοι όμως που είναι πραγματικά ταλαίπωροι και αξιολύπητοι είναι αυτοί που, ενώ είναι στιγματισμένοι από κάθε είδους αμαρτία, όχι μόνο δεν αφήνουν να φανεί κανένα σημάδι που θα αποκάλυπτε την κατοχή τους από τον διάβολο, αλλά και δεν υποφέρουν από καμιά δοκιμασία άξια των πράξεών τους.

Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι είναι ανάξιοι για να δεχθούν αυτό το ταχύτατο και αποτελεσματικό φάρμακο, που προσφέρεται σ’ αυτή τη ζωή. Αυτοί, ανάλογα με «τη σκληρότητα και την αμετανοησία της καρδιάς τους», οι οποίες δεν καθαρίζονται με τις τιμωρίες της παρούσας ζωής, «μαζεύουν κατά του εαυτού τους θησαυρούς οργής, που θα εξαπολυθούν εναντίον τους κατά την ημέρα εκείνη, κατά την οποία θα ξεσπάσει η Θεία οργή και θα αποκαλυφθεί η δίκαιη κρίση του Θεού» (Ρωμ. 2, 5). Ημέρα κατά την οποία, «το σκουλήκι που θα τους κατατρώει δεν θα έχει τέλος και η φωτιά που θα τους κατακαίει δεν θα σβήσει ποτέ» (Ησ. 66, 24).

Αλλά και ο Προφήτης που προβληματίσθηκε από το γεγονός ότι οι Άγιοι δοκιμάζονται από συμφορές και θλίψεις, ενώ οι αμαρτωλοί, αντίθετα, βαδίζουν μέχρι το τέλος της ζωής τους χωρίς να δοκιμάσουν το μαστίγιο της ταπείνωσης -και μάλιστα πολλές φορές ζουν μέσα στην αφθονία όλων των αγαθών και απολαμβάνουν τιμές και δόξες- κραυγάζει με έντονο τρόπο, χωρίς να μπορεί πλέον να συγκρατήσει την απορία του:

«Σε μένα όμως παραλίγο να σαλευθούν τα πόδια μου, παραλίγο τα βήματα της ζωής μου να φύγουν από το δρόμο τού Κυρίου. Γιατί καταλήφθηκα από ζήλεια κατά των παρανόμων, επειδή έβλεπα την ευημερία των αμαρτωλών ανθρώπων. Γιατί έβλεπα ότι δεν υπάρχει μεγάλη αγωνία και πολλή κακοπάθεια κατά το θάνατό τους και ότι δεν κρατάει πολύ η θλίψη που τυχόν τους μαστίζει κατά τη διάρκεια της ζωής τους.  

Αυτοί δεν κοπιάζουν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, και δεν ταλαιπωρούνται ούτε υποφέρουν όπως οι άλλοι» (Ψαλμ. 72, 2-5). Γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωποι θα τιμωρηθούν στην αιωνιότητα μαζί με τους δαίμονες. Γιατί αυτοί αποδείχθηκαν ανάξιοι να λάβουν από αυτή τη ζωή το μερίδιο και τη μεταχείριση των υιών του Θεού, αφού δεν χτυπήθηκαν από καμιά θλίψη, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Κι ο προφήτης Ιερεμίας, επίσης, ρωτάει με απορία τον Θεό σχετικά με το θέμα της καλοτυχίας των ασεβών και ταυτόχρονα ο ίδιος ομολογεί ότι δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη δικαιοσύνη Του: «Κύριε,» λέει, «εσύ είσαι δίκαιος, πώς μπορώ να διαμαρτυρηθώ εναντίον σου;» (Ιερ. 12, 1). Δεν κρατιέται ωστόσο να μην αναζητήσει την αιτία μιας τέτοιας ανισότητας και προσθέτει:

«Όμως θα σου θέσω μερικά ερωτήματα: Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι; Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο σου; Τους φύτεψες κι αυτοί έριξαν βαθιές ρίζες. Γέννησαν παιδιά και απέκτησαν απογόνους. Είσαι κοντά στο στόμα τους και εκπληρώνεις το αίτημά τους, είσαι όμως μακριά από τις επιθυμίες της καρδιάς τους» (Ιερ. 12, 1-2).  

Ο Κύριος όμως, με τα λόγια τού ίδιου Προφήτη, θρηνεί για την καταστροφή των αμαρτωλών. Φροντίζει γι’ αυτούς και τους στέλνει παιδαγωγούς, γιατρούς και δασκάλους. Τους προκαλεί, κατά κάποιο τρόπο, να θρηνήσουν μαζί Του και τους λέει: «Η Βαβυλώνα έπεσε ξαφνικά και συντρίφθηκε.  

Θρηνήστε την βάλτε ρητίνη σαν βάλσαμο θεραπευτικό στην πληγή της, μήπως και θεραπευθεί» (Ιερ. 28, 8). Και να, ποια είναι η απελπισμένη απάντηση των Αγγέλων, στους οποίους δόθηκε η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων ή μάλλον η απάντηση του Προφήτη, που στάλθηκε ως μηνυτής του Θεού, αλλά και αυτή των πνευματικών ανθρώπων και διδασκάλων, οι οποίοι βλέπουν τη σκλήρυνση και την αμετανόητη καρδιά αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων:

«Προσπαθήσαμε» λένε, «να δώσουμε φάρμακα στη Βαβυλώνα, αλλά δεν θεραπεύθηκε. Ας την εγκαταλείψουμε λοιπόν και ο καθένας ας επιστρέψει στη χώρα του, γιατί οι αμαρτίες της πλήθυναν τόσο πολύ, που έφθασαν μέχρι τον ουρανό, έφθασαν μέχρι τα άστρα» (Ιερ. 28, 9).

Ο Κύριος επίσης το ίδιο εννοεί, όταν απευθύνεται, με το στόμα του Προφήτη Ησαΐα, προς την Ιερουσαλήμ και της λέει: «Από τα πόδια μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει υγιές μέρος. Δεν υπάρχει σε ένα μέρος πληγή ανοιχτή και σε άλλο μώλωπας ή σε άλλο πληγή με φλεγμονή. Αλλά όλο το σώμα είναι μια ολόκληρη πληγή. Δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς πάνω σ’ αυτό ούτε κατάπλασμα, ούτε λάδι, ούτε επιδέσμους» (Ησ. 1, 6).

(Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» τ. α΄, Ἐκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα)

ΠΗΓΗ

Αναρτήθηκε από Katanixis miden

Εις τους Αγιορείτες άγιους καθηγουμένους απαντά ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος

 

ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ;

"...και εις ημάς δεν είναι άδεια να δώσωμεν καν είδησιν εις τα λογικά πρόβατα, να φυλάγωνται από τους ψυχοφθόρους τούτους λύκους, αλλά κατηγορούμεθα ως ταραχοποιοί·"

Ο Αθανάσιος Πάριος (1721-1813), ο οποίος το 1994 ανεγνωρίσθη επισήμως από την Εκκλησία μας ως άγιος, μαζί με το Μακάριο Νοταρά επίσκοπο Κορίνθου και τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη υπήρξαν οι κορυφαίες θεολογικές προσωπικότητες του 18ου αιώνος και συνέχισαν το έργο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (του 14ου αιώνος). Από τους εχθρούς τους ονομάστηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες. Από διαπρεπείς όμως ερευνητές και μάλιστα ξένους (l. Petit, Le Guillu, Αμφιλόχιος Ράντοβιτς) θεωρήθηκαν ως οι δημιουργοί της ησυχαστικής και φιλοκαλικής αναγεννήσεως του 18ου αιώνος (βλ. πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, καθηγητού του Α.Π.Θ., Κολλυβάδικα, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 69).

Ο Ηγούμενος Γρηγόριος απαντά στον διοικητή του Αγίου Όρους

«Συνεργάζεσαι με μια άθεη κυβέρνηση που από οδοδείκτης έγινε κολοδείκτης» – «Δεν πτοούμαι ούτε με φυλακή» – Τι λέει για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο

Στην αντεπίθεση περνά ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος απαντώντας στον πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους, κ. Αρίστο Κασμίρογλου για τα όσα προηγήθηκαν μεταξύ τους. Με επιστολή του στο vimaorthodoxias.gr ο Αγιορείτης Ηγούμενος εξηγεί ότι κ. Κασμίρογλου συνεργάζεται με μία άθεη κυβέρνηση, και επιμένει ότι ως πολιτικός διοικητής κατευθύνει τους επισήμους σε φιλικά του μοναστήρια.

Αναλυτικά η απάντηση του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου στον Πολιτικό Διοικητή του Αγίου Όρους

Αξιότιμε κ Πολιτικέ Διοικητά της Αγιωνύμου Πολιτείας,

εγώ καθόλου δεν θα ήθελα να κατέβω στην αρένα της δημοσιότητας, αλλά έτσι που φύσηξε ο άνεμος πάω κι εγώ. Τα δικά μου γράμματα δεν είναι ούτε ιεροσφράγιστα ούτε πρωτοκολλημένα. Είναι φωτοβολίδες μέσα στα σκοτάδια που εξαπέλυσαν οι κρατούντες.

Κατ᾽ αρχάς απορώ πως εσείς, κατηχητόπαιδο του πραγματικά μεγάλου αυτού επισκόπου της Εκκλησίας και με χριστιανικά φρονήματα, συνεργάζεστε με μία κυβέρνηση άθεη, η οποία από οδοδείκτης κατήντησε κολοδείκτης, εξ ου και οι διαστροφές και οι ακολασίες μεσουρανούν στον τόπο μας, με συλλαλητήρια από θηλυδρίες και με συμμετοχή υπουργών και άλλων κρατικών προσώπων, που κράτησαν η κρατούνε θέσεις-κλειδιά στην αβάπτιστη, αλειτούργητη και αχαρίτωτη σημερινή κυβέρνηση. Και δεν θυσιάζετε τον θώκο σας κι εξακολουθείτε να παραμένετε εκπρόσωπος της όχι μόνον άθεης κυβέρνησης, αλλά και της μαχόμενης κατά των οσίων και ιερών του αγίου τόπου μας, που ονομάζεται Ελλάδα.

Ορθόδοξη ομολογιακή μαρτυρία διωκομένων αποτειχισθέντων μοναχών

Ἀχειροποίητος θαυματουργικὴ εἰκὼν Παναγίας Προδρομητίσσης

Ὀρθόδοξη ὁμολογιακὴ μαρτυρία τῶν διωκομένων ἀποτειχισθέντων μοναχῶν τῆς Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Σκήτεως Τιμίου Προδρόμου, Ἁγίου Ὄρους

Ἡ παροῦσα ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ἔχει γραφεῖ μὲ ἕνα σκοπὸ: τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας ἡ ὁποία βάναυσα ἔχει διαστραφεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ δικαίου τῆς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμ. Ἀθανασίου, ἡ ὁποία δημοσιοποιήθηκε στὰ ἑλληνικὰ, ἀγγλικὰ καὶ φυσικὰ καὶ στὰ ρουμανικὰ στὶς 26 Ἰουνίου 2017 μὲ ἀρ. πρωτ. 169. Ἄξιο παρατήρησης εἶναι ἐπίσης τὸ γεγονὸς ὅτι πρωτοεμφανίστηκε ἡ ἐπιστολὴ στὸ διαδίκτυο στὸν ἐπίσημο ἰστότοπο τοῦ πατριαρχείου Ρουμανίας, τὸ ὁποῖο ἀναπαράγει ὡς -δῆθεν- σχολιασμὸ τὰ βασικὰ ψεύδη τῆς ἐπιστολῆς. Ἡ συγκεκριμένη ἐπιστολὴ ἐπιχειρεῖ σὲ πολλαπλὰ ἐπίπεδα νὰ συσκοτίσει τὴν ἀλήθεια περὶ τῶν ἐντὸς τῆς Σκήτεως γεγονότων: ἀφ’ ἑνὸς ἀποκρύπτει τὸσο τὸ γεγονὸς ὅσο καὶ τὰ ἐπακόλουθα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου (οἱ λόγοι ποὺ ὡδήγησαν σ’ αὐτὴν ἐξηγοῦνται στὸ δεύτερο τμῆμα τῆς παρούσας μελέτης),-ἀρχικά- ΟΛΗΣ τῆς Σκήτεως, ἀφ’ ἑτέρου δέ, προσπαθεῖ νὰ συγκαλύψει τὴν ἐμπλοκὴ τῆς κυριάρχου Μονῆς, τῆς Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας, ἡ ὁποία κάνοντας κατάχρηση ἐξουσίας, κατὰ πλήρη καταπάτηση σχεδὸν τοῦ συνόλου τοῦ ΚΧΑΟ (Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους), ἐπιχείρησε νὰ καταπνίξει τὴν ὀρθόδοξη ὁμολογιακὴ στάση τῶν μοναχῶν τῆς Σκήτεως. Τέλος νὰ σημειωθεῖ κάτι ποὺ ἤδη ἔχει ἐλεγχθεῖ ἀπὸ τὴν δημοσιευθεῖσα ἐπιστολὴ τοῦ μέλους τῆς γεροντικῆς συνάξεως τῆς Σκήτεως, γέροντος ἱερ. Παϊσίου: ἡ ἐπιστολὴ τοῦ γ. Ἀθανασίου παρουσιάζεται ὡς ἡ ἐπίσημη θέση τῆς διοικήσεως τῆς Σκήτεως περὶ τῶν ἐν αὐτῇ γεγονότων, γι’ αὐτὸ καὶ ὑπογράφεται μὲ τὴ στερεότυπη ἔκφραση “ἀρχιμ. Ἀθανάσιος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί“, ἐνῶ ἡ ἀλήθεια εἶναι

Γέροντας Σάββας Λαυριώτης προς την Ιερά Σύνοδο

«Θα συνεχίσουμε τις ομιλίες μας για όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία μας και για την προδοσία των Αρχιερέων»

ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ «ΙΕΡΑΝ» ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑΣ «ΙΕΡΑΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Περὶ τῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος Ἱεροπραξιῶν Κληρικῶν ἐξ’ ἑτέρου ἐκκλησιαστικοῦ κλίματος»

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. Ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!» (Ματθ. ΚΓ, 23-24)

Γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἐνημέρωσης-ἀφύπνισης τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καὶ λόγῳ τῆς συμπόρευσης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (αἱρέσεων), ἡ Δ.Ι.Σ. μὲ ἐγκύκλιον σημείωμα, συνοδικῇ ἀποφάσει, ἀπαγορεύει κάθε ὁμιλία, ἄν ὁ ὁμιλῶν δὲν ἔχει τὴν ἄδεια ἀπὸ τὴν Ἱερά Σύνοδο αὐτῆς. Μάλιστα, γιὰ νὰ δικαιολογήσει αὐτὴν τὴν στάση της, ἐπικαλεῖται τὸν λόγο τοῦ Κυρίου «ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν περιέθηκε», δηλαδὴ πὼς ὄντως εἶναι φρουρὸς καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν πατρῴων δογμάτων καὶ παραδόσεων καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀφήνει τὸν κάθε ἕνα νὰ παρασύρει τὸ ποίμνιο, ὅπου ὁ Κύριος τοὺς ἔχει ἐμπιστευθεῖ. Ἐκτός τῶν ἱεχωβάδων, τῶν γιόγκηδων, τῶν μωαμεθανῶν, τῶν παραθρησκειῶν καὶ κάθε λογῆς ἀντίχριστης σέκτας!! Ὣ τῆς ὑποκρισίας!!

Κάθε ἐχέφρων ἀντιλαμβάνεται πὼς αὐτὴ ἡ ἐγκύκλιος ἀναφέρεται εἰς τοὺς Ἁγιορεῖτες ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καὶ ἔχουν διακόψει καθηκόντως τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτούς, καθότι εἶναι γνωστόν τοῖς πάσι πὼς ἕνας Ἡγούμενος ἤ Γέρων Ἁγιορειτικοῦ Μοναστηρίου διὰ νὰ ὁμιλήσῃ ἤ νὰ ἱεροπρακτήσῃ σέ οἱανδήποτε Μητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρέπει νὰ ἔχει ἐπίσημη πρόσκληση ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη καὶ χωρὶς τὴν ἄδεια αὐτοῦ «οὐ δύναται ποιῆσαι οὐδέν».

Πρὸς ἐνημέρωση λοιπὸν τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ μάλιστα τῶν πλέον Οἰκουμενιστικῶν, ὅπως Ἀργολίδος, Βόλου, Ἠλείας καὶ ἄλλων πολλῶν, ἀνακοινώνουμε πὼς θὰ συνεχίσουμε τὶς ὁμιλίες μας πρὸς ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν εἰς τὴν Ἐκκλησία μας καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν προδοσία τῶν Ἀρχιερέων ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀμώμητον Πίστη μας. Ἂν νομίζουν ὅτι πρόκειται νὰ μᾶς πτοήσουν, ἢ νὰ μᾶς φοβήσουν ἀπειλὲς, ἢ καθαιρέσεις, ἢ καὶ ἀφορισμοί, ἔχουν πλανηθεῖ. Ἀφιερωθήκαμε εἰς τὸν Χριστὸ μας καὶ ὡς στρατιῶται Αὐτοῦ, καλούμαστε νὰ ἀποδείξουμε τὴν ἀγάπη μας καὶ τὴν ἀφοσίωσή μας σὲ Αὐτόν. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέραν σωτηρίας».

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνον δὲν πρόκειται νὰ σιωπήσουμε, ἀλλὰ τώρα ἀρχίζουμε. Θὰ μᾶς ἔχουν μπροστὰ τους συνεχῶς. Μόνον ἂν μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὴν μέση θὰ ἡσυχάσουν μὲ ἐμᾶς. Ἡ συνέχεια λοιπὸν ἔπεται.

Μετὰ τιμῆς,

Γέρων Σάββας Λαυριώτης, ἄνευ ἀδείας λόγῳ ἐκκοπῆς μνημοσύνου

Ακολουθήστε την Κατάνυξη στο twitter και μάθετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις

Αναρτήθηκε από Katanixis miden

Απόκλιση μοναχών από την ορθόδοξη πίστη

Τί λέγει ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

Ἐν Πειραιεῖ  4-10-2017                πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος  ἐφημ. Ἱ. Ν. Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου - Παναγίας Ὀδηγητρίας Λόφου Βώκου

Ἡ γενική στάση τῶν ἐν τῷ κόσμῳ καί τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν ἔναντι τῶν αἱρέσεων καί δή ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἕως τίς προηγούμενες δεκαετίες ὑπῆρξε ὑποδειγματική καί καθοδηγητική.

Ἐν τούτοις, συναντᾶται ταυτόχρονα καί ἡ ἀπευκταία, ἀρνητική στάση τῶν μοναχῶν. Ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν περιπτώσεις μοναχῶν, πού ἀποδείχθηκαν καί ἀποδεικνύονται εἰσηγητές, ἔξαρχοι ἤ ἔνθερμοι ὑποστηρικτές τῶν αἱρέσεων καί τοῦ ἐπαράτου Οἰκουμενισμοῦ. Πολλοί μοναχοί, ἐπίσης, παρασύρθηκαν καί παρασύρονται ἀπό τούς αἱρετικούς καί τούς Οἰκουμενιστές, μέ ἀποτέλεσμα τήν προσωρινή ἤ καί παντοτινή ἀποκοπή τους ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄλλοι, ἄν καί εἶχαν ἤ ἔχουν Ὀρθόδοξο φρόνημα, ἐνέδιδαν ἤ ἐνδίδουν στίς ποικίλες προκλήσεις τῶν αἱρετικῶν καί τῶν Οἰκουμενιστῶν, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἔχει ὡς συνέπεια τήν ἐντελῶς ἀντίθετη ἀπ’ὅ,τι προστάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία συμπεριφορά τους πρός τούς αἱρετικούς καί τούς Οἰκουμενιστές. Ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν, τέλος, περιπτώσεις μοναχῶν, οἱ ὁποίοι νόμιζαν ἤ νομίζουν ὅτι εἶναι προσηλωμένοι στήν ἀκριβῆ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί Παραδόσεων, ἀλλά ἀπό ἀδιακρισία, ἐμπάθεια, φιλοδοξία καί ἐγωϊσμό δημιούργησαν ἤ δημιουργοῦν σχίσματα, τά ὁποία φυσικά εἶναι καταδικαστέα ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, Αναχωρητές και κόσμος

Συνέντευξη πού δόθηκε στήν Raluca Tanaseanu καί δημοσιεύθηκε στά ρουμανικά σέ βιβλίο γιά τόν Ρουμάνο Ἀναχωρητή Πρόκλο

1. Ἐρώτηση: Σεβασμιώτατε, ἔχετε φροντίσει ἤδη ἀπό τά νεανικά Σας χρόνια νά γνωρίζετε ἀναχωρητές, νά πάρετε ἀπό αὐτούς ἐποικοδομητικό λόγο. Τί σᾶς προσέλκυσε στήν ζωή τῶν ἀναχωρητῶν;

Ἀπάντηση: Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν φρόντισα ἐγώ, ἀλλά φρόντισε ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Κατ’ ἀρχάς, γεννήθηκα μέσα σέ μιά οἰκογένεια πού οἱ γονεῖς μας ζοῦσαν ἀσκητικά. Ὁ πατέρας μου ἤθελε νά γίνη μοναχός στό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά ἀπό ὑπακοή στόν πνευματικό του νυμφεύθηκε μιά εὐλαβέσταστη γυναίκα, τήν μητέρα μου. Ἔτσι, εἶχε σέ ὅλη τήν ζωή του τόν πόθο τοῦ μοναχοῦ καί διάβαζε ἀσκητικά βιβλία. Μεγάλωσα κι ἐγώ διαβάζοντας τήν Κλίμακα τοῦ Ἰωάννου, πού εἶχε ὁ πατέρας μου.

Ἔπειτα, ἀπό μικρός γνώρισα μερικούς κοσμοκαλόγηρους, πού ἀγαποῦσαν πολύ τόν Χριστό μέ ἔργα καί πράξεις. Ἰδιαίτερα ἕναν φίλο τοῦ πατέρα μου, πού ἦταν ἀφιερωμένος στόν Θεό καί ζοῦσε ὡς μοναχός, ἄν καί λαϊκός, εἶχε ξυλουργεῖο καί ὅσα εἰσέπραττε τά ἔδινε ἐλεημοσύνη καί ὁ ἴδιος ζοῦσε μέ προσευχή.

Ἀργότερα, ὡς φοιτητής ἐπισκεπτόμουν τό Ἅγιον Ὄρος, καί μάλιστα τούς ἐρημίτες καί τούς ἀναχωρητές. Μέ προσήλκυσε ἡ τέλεια προσφορά στόν Θεό. Πολύ μέ συγκινεῖ αὐτή ἡ ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση στόν Θεό. Ἔβλεπα σέ σκίτσα καί φωτογραφίες ἐρημίτες μοναχούς καί αἰσθανόμουν βαθύτατη συγκίνηση. Ἔβλεπα στήν ζωή τους τόν Ἀδάμ πρό τῆς πτώσεως, τούς Προφῆτες, ὅπως τόν Προφήτη Ἠλία καί τήν ζωή τῶν δικαίων στόν Παράδεισο.

Οἱ ἐρημίτες-ἀναχωρητές αἰσθάνθηκαν σέ ἕναν μικρό ἤ μεγάλο βαθμό τήν ματαιότητα τῶν προσκαίρων, τήν ὡραιότητα τῶν ἄνω καί αἰωνίων, τήν ἔμπνευσή τους, καί κυρίως τήν αἴσθηση ὅτι δέν πρέπει «νά παίζουμε μέ τήν αἰωνιότητα». Τούς ἥλκυε ἡ «μέλλουσα πόλις» καί ὄχι «ἡ μένουσα πόλις» (Ἑβρ. ιγ΄, 14).

Αὐτό μέ ἐντυπωσίαζε πολύ.